| |
Μου' πες δεν γίνεται την Τρίτη να βρεθούμε
είπα εντάξει, άλλη φορά, εμείς δε θα χαθούμε
στο σπίτι όμως δε χώραγα και βγήκα να βαδίσω
και τελικά μονάχος πια, ξανά να με ποτίσω.
Είχε τραγούδια ελληνικά και μπύρες παγωμένες
μια τζαμαρία ξύλινη, κουρτίνες τραβηγμένες
εκείνη που με σέρβιρε, την ήξερα από πέρσι
άνθισε η νύχτα μου ελαφρώς, που είχε γίνει χέρση.
Στο νου μου σε γυρόφερνα
σε έφερα στα μάτια
στο κινητό δεν σ' έπαιρνα
ώσπου έγινα κομμάτια.
Γιατί ανθρώπους που ζητώ να είναι μακριά μου
να μπαίνουν τα χιλιόμετρα καρφιά μες την καρδιά μου
να γίνονται σε όνειρα ό,τι ήθελα να ζήσω
και σύντροφοι τα φίλτρα μου που αμήχανα θα σβήσω.
Παρέα με τη σκέψη σου, ξηρούς καρπούς και μπύρα
δέχτηκα ό,τι φύλαξε για σήμερα η μοίρα
μα έχω περίσσια υπομονή για σένανε γλυκιά μου
ξέρω θα βγουν αληθινά τα τόσα όνειρά μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
