Μαυρομαντηλού
13-11-2012 @ 19:19 | και είπε αυτός ήτανε που ‘χα…
μες την καρδία καημό μεγάλο,
μα ήρθε η ώρα να τον βγάλω.
Κοίταζε ώρα τον βυθό…
μα ξέχασε να αναπνέει
κι έτσι σταμάτησε να κλαίει.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αλλά αυτός ο φόβος του πνιγμού!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
όλα να τα πνίξουμε??????????????
γιατί????????????????????????
::wink.:: | |
ambrosia
13-11-2012 @ 22:29 | Κοίταζε ώρα τον βυθό…
μα ξέχασε να αναπνέει
κι έτσι σταμάτησε να κλαίει.
::sad.:: ::sad.:: ::sad.:: | |
monajia
14-11-2012 @ 07:56 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
selana58 ΕΛΕΝΗ ΚΟΥΤΟΥΦΑΡΗ ΣΕΤΤΑ
10-11-2013 @ 14:31 | Είναι γραμμένο σαν αντίο για άτομο που έφυγε μ΄ αυτόν ακριβώς τον τρόπο, έπασχε απο άννοια και κάνοντας οτοστόπ έφτασε στην παραλία όπου βρέθηκε να πλέει στην ήρεμη θάλασσα... | |
G.LEOU
10-11-2013 @ 15:28 | ::sad.:: ::scare.:: ::sad.::
Λυπηρό το ποίημα σου.
Ωραία δοσμένο όμως.
| |
 |
