| |
ΛΥΔΙΑ_Θ
18-11-2012 @ 00:42 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: Καλό ξημέρωμα Γιάννη | | mipezia
18-11-2012 @ 00:52 | Γιατί χάσαμε τις αξίες μας!!!!!!!!!!!!!!!
Σωστό !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | giannis0911
18-11-2012 @ 01:07 | Και πόσα like νομίζεις πως θα πάρεις τώρα γιαννη; Ο άνθρωπος εκ φύσεως ρέπει προς την απόλαυση και στην ευκολία. Μέσω τον αισθήσεων αντιλαμβάνεται το ευχάριστο και το επιζητά ενώ αποφεύγει το δυσάρεστο. Το σωστό ή το λάθος όμως που δεν ταυτίζονται ενίοτε με το ευχάριστο ή το δυσάρεστο είναι προιόντα του ορθού λόγου, προιόντα ορθολογισμού και γίνονται αποτέλεσμα μέσω της βούλησης του που θα πρέπει να έρχεται σε αντίθεση με ότι εκ πρωτης όψεως δείχνει η σωστή επιλογή. Πόσοι όμως το συνειδητοποιούν πραγματικά και πόσοι συνειδητοποιημένα επιλέγουν το δύσκολο και το μακροπρόθεσμο από το εύκολο και το βραχυπρόθεσμο;
Ελάχιστοι.
Παρ όλα αυτά όμως οι μεγάλες αλλαγές στην ιστορία του ανθρώπου δεν επιτεύχθηκαν από τις μάζες , αλλά από τις προσωπικές θυσίες των λίγων ,εκείνων των ελάχιστων που δόθηκαν ψυχή τε και σώματι σε ότι πίστεψαν δημιουργώντας αξίες και ιδανικά που σήμερα λίγο ή πολύ όλοι γνωρίζουμε από την παρακαταθήκη που άφησαν , οι σοφοί και οι δίκαιοι άνθρωποι δια μέσου των αιώνων.... | | John Fenix
18-11-2012 @ 01:08 | Χαίρομαι αφάνταστα φίλε μου που μπορω να σε λέω φίλε μου.!!!!!!!!!!
Να είσαι καλά και να μην αλλάξεις ποτέ.
Οσο για τα like ,δεν βαριέσαι; Μεγαλύτερο δουλεμα απο αυτην την ιστορία δεν υπάρχει.Ολοι το ξέρουμε και ολοι συνεχίζουμε την πλάκα αυτή.
Καλό ξημέρωμα Γιάννη | | Σωτήρης Τσιλ
18-11-2012 @ 09:34 | Καλημέρα John
Πράγματι, είχαμε μια διαδρομή ηθικής σήψης και νάρκωσης του σκέπτεσθαι. Πάντως τώρα, ο κόσμος στην ανάγκη των καιρών, βλέπω, αρχίζει και σκέφτεται.
Συμφωνώντας και με τον giannis0911, θεωρώ και εγώ ότι λίγοι σταθεροί φάροι φωτός μεγάλης εμβέλειας, θα μπορέσουν να φωτίσουν και να δείξουν το δρόμο στους πολλούς.
Όταν φωτιστεί και γίνει αυτόφωτο ένα 10% του κόσμου, τότε η πνευματική επανάσταση, για το καλό του ανθρώπου, μπορεί να είναι γεγονός.
Φωτιζόμενος ο καθένας μας, ας αναθερμαίνουμε αληθινά την ελπίδα. | | monajia
18-11-2012 @ 15:01 | Μας αρκεί να ικανοποιήσουμε τα ένστικτα μας. Δεν μας απασχολεί πλέον το πνευματικό πεδίο, το ψυχικό πεδίο, δεν αναζητούμε πλέον τον δημιουργό μας να ενωθούμε μαζί του. Αναζητούμε μόνο την επόμενη απόλαυση.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΓΙΑΝΝΗ,,,,ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΝΑΜΕ ΖΩΑ............
::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
18-11-2012 @ 16:48 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | scarlet1977
18-11-2012 @ 18:23 | ίσως ξέρεις να μην συμβαίνει αυτό ....δηλαδή :
να " Κατάφεραν και μας μετέτρεψαν σε όντα που κυριαρχούν επάνω μας όλα τα ζωώδη ένστικτα. Ζούμε για τις απολαύσεις μας ,χωρίς να απασχολούμε το μυαλό μας "
αλλά να " είμαστε" αυτό από την φύση μας ......και ίσως .....να μην είναι και τόσο " κακό " ή " λάθος "που δεν αλλάζει ....
Οσο κι αν προσπαθεί λοιπόν η θρησκεία να μας δαμάσει....
δεν τα καταφέρνει τόσο εύκολα ......γιατί μάλλον δεν είναι ...."φυσιολογικό "....
ίσως λοιπόν .....
Ο ΈΡΩΤΑς
να είναι "ένα πράγμα καθημερινό που αγγίζει την ψυχή των ανθρώπων .....να είναι καθημερινός πόνος ".......
να είναι " κάτι βαθιά φιλοσοφημένο ....που έχει αξία ...."
"κάτι πολύ πνευματώδες ....."
να είναι μια μικρή ιερή τελετουργία ......
Να εμπεριέχει δηλαδή όλα τα παραπάνω που μεμονομένα διαπραγματεύεσαι ως θέμα κάθε φορά ......
γι αυτό και να παίρνει όλα τα likes ......
::rol.:: | | Μαυρομαντηλού
18-11-2012 @ 19:20 | Μας αρκεί να ικανοποιήσουμε τα ένστικτα μας. Δεν μας απασχολεί πλέον το πνευματικό πεδίο, το ψυχικό πεδίο, δεν αναζητούμε πλέον τον δημιουργό μας να ενωθούμε μαζί του. Αναζητούμε μόνο την επόμενη απόλαυση.
Γιατί λοιπόν αναρωτιόμαστε γιατί έγινε έτσι ο κόσμος;
Και γιατί θα γίνει ακόμα χειρότερος για τα παιδιά μας.
Γιατί χάσαμε τις αξίες μας!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
με κάτι τέτοια τσαντίζομαι κι εγώ......
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | ierapostolos
18-11-2012 @ 19:27 | Αξίζει να το κάνεις όμως έστω και για ένα ...πραγματικό....like..... | | John Fenix
18-11-2012 @ 20:04 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | Σωτήρης Τσιλ
18-11-2012 @ 23:54 | Νικόλαος Πλαστήρας, πρωθυπουργός της Ελλάδας
με άνεργο αδερφό….
Η φτώχεια του πρώην πρωθυπουργού Ν. Πλαστήρα, δεν αποτελεί παράδειγμα για τους σημερινούς κηφήνες της πολιτικής! “Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο”, είχε πει, ενώ ο αδελφός του ήταν άνεργος.
«Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα ρε θα βγω στο δρόμο,
αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;»
Μεταφέρουμε μερικά από τα πολλά αξιόλογα συμβάντα της ζωής του, τα οποία χαρακτηρίζουν τον άνδρα και τον καθιστούν πρότυπο, παράδειγμα προς μίμηση για παλιότερους αλλά και σημερινούς, δεδομένου ότι, τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι, έμπαιναν πλούσιοι στην πολιτική και έβγαιναν πάμφτωχοι.
Ο αείμνηστος Ανδρέας Ιωσήφ – πιστός φίλος του – αναφέρει:
Ο στρατηγός είχε απαγορεύσει στους δικούς του να χρησιμοποιούν το όνομα “Πλαστήρας” όπου κι αν πήγαιναν. Ο αδελφός του ήταν άνεργος. Το εργοστάσιο ζυθοποιίας «ΦΙΞ» ζητούσε οδηγό κι εκείνος έκανε αίτηση. Ο αρμόδιος υπάλληλος τον ρώτησε πώς λέγεται: Κι επειδή αυτός δίσταζε να πει το όνομά του, ενθυμούμενος την εντολή του στρατηγού, τον ξαναρώτησε και δυο και τρεις φορές, ώσπου αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον λένε Πλαστήρα. Παραξενεμένος ο υπεύθυνος ζητάει να μάθει αν συγγενεύει με το στρατηγό και πρωθυπουργό. Μετά από πολύ δισταγμό του αποκαλύπτει ότι είναι αδελφός του. Αφού η αίτηση, ικανοποιήθηκε, παρακάλεσε να μη το μάθει ο αδελφός του. Ο στρατηγός το έμαθε κι αφού τον κάλεσε αμέσως στο σπίτι του τον επέπληξε και του απαγόρευσε να αναλάβει αυτή την εργασία λέγοντάς του: «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου». Και δεν πήγε.
Ο Πλαστήρας ήταν άρρωστος -έπασχε από φυματίωση – κι έμενε σ’ ένα μικρό σπιτάκι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Του πρότειναν να του βάλουν ένα τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι αλλ’ αυτός αρνήθηκε λέγοντας: «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;».
Πολλές φορές με τρόπο έστελνε και αγόραζαν ψωμί, ελιές και λίγη φέτα. Τότε οι γύρω του, του υπενθύμιζαν ότι είχε ανάγκη καλύτερου φαγητού λόγω της αρρώστιας κι εκείνος με απλότητα τους απαντούσε: «Τι κάνω; Σκάβω για να καλοτρώγω;».
Ο Βάσος Τσιμπιδάρος, δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ακρόπολη», περιγράφει το εξής περιστατικό:
Κάποτε, ο στενός του φίλος Γιάννης Μοάτσος, είχε πάρει την πρωτοβουλία να του εξασφαλίσει μόνιμη στέγη, για να μην περιφέρεται εδώ και εκεί σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Πήγε λοιπόν σε μια Τράπεζα και μίλησε με τον διοικητή. «Τι;», απόρησε εκείνος. «Δεν έχει σπίτι ο κύριος πρωθυπουργός Πλαστήρας; Βεβαίως και θα του δώσουμε ό,τι δάνειο θέλει και μάλιστα με τους καλύτερους όρους!»
Ο Μοάτσος έτρεξε περιχαρής στον Πλαστήρα, του το ανήγγειλε και εισέπραξε την αντίδραση: «Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα ρε θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;». Έσχισε το έντυπο στα τέσσερα και το πέταξε.
Ο Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει:
- Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω.
- Μα θα προσβληθεί.
- Δεν πειράζει. Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα!
Το 1952, πρωθυπουργός ακόμη ο Πλαστήρας, ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια που τον βασάνιζε, όταν μία μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της Βασίλισσας Φρειδερίκης. Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, εξεπλάγη όταν είδε τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ράντζο για τον ύπνο του, και τον ρώτησε με οικειότητα: «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» και η απάντηση ήρθε αφοπλιστική. «Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από το στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ.».
Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του περιγράφει, το παρακάτω:
Όταν πέθανε ο Πλαστήρας, δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ. με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε να μην χρωστά στην Πατρίδα».
Όταν πέθανε ο Πλαστήρας στις 26/7/1953 τον έντυσαν το νεκρικό κοστούμι, που το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ – γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά παιδιά – ο δε γιατρός, που ήταν παρών και υπέγραψε το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα.
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
