Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η ώρα που τρέχαμε
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130711 Τραγούδια, 269449 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η ώρα που τρέχαμε
 
Κι είχα κλείσει όλες τις πόρτες
κανένα παράθυρο δεν είχα αφήσει ανοιχτό.
Μία μικρή ρωγμή στη σκέψη μου αρκούσε
κι άρχισα πάλι να μαζεύω μαζί σου
τα όστρακα και τις φυσαλίδες
να καταδύομαι ολόκληρη
μέσα σου.

Κι η νύχτα
σαν ξεκοιλιασμένο ανέκδοτο
σε χείλη μεθυσμένων, άλλαζε χρώματα
κι από υποτακτική γινόταν προστακτική

Έλα! - σου φώναζα, Έλα!
Υπόσχομαι να σε προσέχω οικειοθελώς
κι όσα φιλιά από τα χείλη σου κλαδέψω
να τα σπείρω διπλά και τρίδιπλα στην αυλή μας

Έλα –κι ο κόσμος βούλιαζε-
ερχόταν ο Τίβερης κατά το μέρος μου
κι η Ρώμη με τα ωραία της κάστρα χαμογελούσε

Τις μέρες που λείπεις
είναι πιο εύκολο να θυμηθώ εκείνα που πέρασαν
Είναι πιο εύκολο ακούγοντας την πόρτα να τρίζει
να θυμηθώ πως έφευγες
περιμένοντας να γυρίσεις.

Κι οι πόρτες ήταν όλες κλειστές
τα παραθύρια επίσης
Όμως ξημέρωνε
και ανέτελλε νυχτερινές υπενθυμίσεις

Αν καμιά φορά πλησιάσεις τον ήλιο
θα καταλάβεις πώς ένιωθα κάθε που ήμουν στο πλάι σου
Θυμήσου το φεγγάρι που έπεφτε ηρωικά στο καλντερίμι
Έτσι όπως πέφτει μια ουτοπία
στραβοπατώντας στα πόδια της

Κι η νύχτα μεγάλωνε
γινόταν μια τεράστια σκιά πάνω στον τοίχο
Εσύ περνούσες ξανά και ξανά
σε κυνηγούσα πάλι και πάλι

Σ’ αγαπάω –σου φώναζα
τέντωνε η γάτα στην αντικρινή πολυκατοικία το αυτί της
Σ’ αγαπάω- κι ήταν η ώρα
που τρέχαμε για να προλάβουμε να αγαπηθούμε.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
Γιάννης Ποταμιάνος
19-11-2012 @ 23:28
Κι η νύχτα μεγάλωνε
γινόταν μια τεράστια σκιά πάνω στον τοίχο

Ωραίο!
Καλό βράδυ Αθανασία
::yes.:: ::yes.::
κώστας νησιώτης
20-11-2012 @ 14:03
Υμνος στην αγάπη, το ποίημα σου, Αθανασία.
scarlet1977
20-11-2012 @ 14:20
Αν καμιά φορά πλησιάσεις τον ήλιο
θα καταλάβεις πώς ένιωθα κάθε που ήμουν στο πλάι σου
Θυμήσου το φεγγάρι που έπεφτε!
Έπεφτε ηρωικά στο καλντερίμι
Έτσι όπως πέφτει μια ουτοπία
στραβοπατώντας στα πόδια της

υπέροχη δημιουργία !

::love.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
20-11-2012 @ 15:12
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ierografos
20-11-2012 @ 19:39
Πολύ ωραίο...
Καλησπέρα..
**Ηώς**
20-11-2012 @ 20:18
::love.:: ::theos.::
Μαυρομαντηλού
20-11-2012 @ 20:23
Έλα! - σου φώναζα, Έλα!
Υπόσχομαι να σε προσέχω οικειοθελώς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΝΑΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!
κι όσα φιλιά από τα χείλη σου κλαδέψω
να τα σπείρω διπλά και τρίδιπλα στην αυλή μας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΦΟΥΝΤΩΣΟΥΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΥΛΗΗΗΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΝΘΟΚΗΠΙΟ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΑΝΘΟΚΟΣΜΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Έλα –κι ο κόσμος βούλιαζε-
ερχόταν ο Τίβερης κατά το μέρος μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΚΑΛΟ ΠΝΙΞΙΜΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
κι η Ρώμη με τα ωραία της κάστρα χαμογελούσε!!!!!!!!!!!!!!! ΠΑΜΕ ΡΩΜΗ??????????????????????

Κι η νύχτα μεγάλωνε
γινόταν μια τεράστια σκιά πάνω στον τοίχο
Εσύ περνούσες ξανά και ξανά
σε κυνηγούσα πάλι και πάλι

Σ’ αγαπάω –σου φώναζα
τέντωνε η γάτα στην αντικρινή πολυκατοικία το αυτί της!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΜ, ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΠΡΩΤΕΣ ΤΑ ΑΚΟΥΝ ΟΛΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΟΛΑ ΤΑ ΞΕΡΟΥΝ ΑΥΤΕΣ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σ’ αγαπάω- κι ήταν η ώρα
που τρέχαμε για να προλάβουμε να αγαπηθούμε.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΠΙΑΣΕΙ Η ''ΝΥΧΤΑ''!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΤΕΛΕΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ
::love.:: ::love.:: ::up.::
Γ ΑΔΑΜΑΣ
20-11-2012 @ 21:41
ποιηση ::angel.:: ::angel.:: ::angel.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο