| |
[align=center]
Συνάντησα τον ήλιο
όταν βγήκε απ' την ανατολή τον ακολούθησα.
Στην άκρη του μυαλού μου ήρθες
σαν τραίνο που διαβαίνει από σταθμό.
Μείνε μόνο για λίγο,
ταξιδιώτες έρχονται άλλοι
αν θες θα φύγω
στο ταξείδι του μη γυρισμού.
Αρώματα και χρώματα
χιλιάδες υφάντρες της μορφής σου,
Ψυχή του δενδρολίβανου του θύμου της λεβάντας,
λεμονανθέ μοσχοβολάς ακόμα.
Μην κλάψεις το απόβραδο,
μάτια που έχασαν την λάμψη του έρωτα
είναι πουλιά βουβά πάνω σε δένδρα.
Γεύση γλυκόξινη λίγες ορχιδέες
χαρισμένες σε γυάλινο βάζο νέκρωσαν
το στερνό αντίο χωρίς ξόδι αφημένες
Λόγος για αγάπη που δεν ειπώθηκε ποτέ
Κιονόκρανο αρχαίας Κορίνθου
μία καρδιά στήριξες πάνω
με αέτωμα από αρχαία τραγωδία.
Η ανθοπώλα να υμνεί το κάλλος του τριαντάφυλλου
σε μένα να φαντάζει μια ματωμένη δύση.
Χάσαμε το αγιοκέρι
δεν θυμηθήκαμε τον ψαλμό
το λίπασμα της ζωής δεν θα φέρει
ένα γλυκό γυρισμό.
Μείνε ακόμα Ήλιε ψηλά
μη πάρεις το μπάνιο στην θάλασσα
Φέγγε μου να μην χαθώ
στο άλσος του μαύρου χαμού
Μείνε για λίγο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
