| |
Σαν φεγγάρι μαγεμένο στον ορίζοντα
σαν λουλούδι ξεραμένο στον βυθό
έτρεξα να δω την ομορφιά σου
έτρεξα να βρω έναν ανθό
Μα δεν βρήκα τίποτα όρθιο
δεν βρήκα τίποτα σωστό
ήταν όλα γκρεμοτσακισμένα
ήμουν μόνος μου ρομαντικός
Στης ψυχής μου τα απάτητα βουνά
Δεν βρήκα ποτέ μου συντροφιά
Ήτανε πάντα έρημα μοναχικά
Κι ο κόσμος ήταν πάντα μακριά
Πλημυρισμένη ήταν πάντα η καρδιά
Στην μοναξιά μου έδινε μια σιγουριά
Ποτέ όμως δεν βγήκα απ την σκιά
Η ψυχή μου μια άχρωμη χροιά
Εχθροί και φίλοι πλάι μου μεγάλωναν
Μα τους εχθρούς να έχω ποιο κοντά
Τους φίλους πάντοτε τους μάλωνα
Δεν ήθελα φιλίες μακριά
Στης ψυχής μου τα απάτητα βουνά
Δεν βρήκα ποτέ μου συντροφιά
Ήτανε πάντα έρημα μοναχικά
Κι ο κόσμος ήταν πάντα μακριά
Πλημυρισμένη ήταν πάντα η καρδιά
Στην μοναξιά μου έδινε μια σιγουριά
Ποτέ όμως δεν βγήκα απ την σκιά
Η ψυχή μου μια άχρωμη χροιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
