| |
Η μεγάλη πτώση
Ουράνια αιώνια πετάγματα
με φως και σκοτάδι
μ’ αστραπές και αέρα.
Πετούσες ψηλά
με τα φτερά που σου φόρεσαν.
Αφηνόσουν στο απέραντο γαλάζιο
αψηφώντας τον κίνδυνο.
Λάτρευες το παιχνίδι με τον ήλιο
χόρευες με τον άνεμο.
Κι όταν έφτασες πολύ ψηλά
με μία κίνηση αστραπή
φθονερές δυνάμεις του κακού
ξερίζωσαν με τα δόντια τους
τα φτερά σου.
Έπεσες με δύναμη στη γη
βάφτηκε κόκκινο το χώμα
από το αίμα σου.
Πληγές γέμισε το κορμί σου
έσπασε σε κομμάτια η καρδιά σου.
Έμεινες εκεί… ένα κουβάρι
να ανασαίνεις το αίμα σου.
Να βάφει το κορμί σου
από το αίμα της ψυχής σου.
Να ξεπλένεις τις πληγές σου
με ζεστά ματωμένα δάκρυα.
Έμεινες εκεί…. Χωρίς δύναμη
για να μπορέσεις να σηκωθείς ..
Να σέρνεσαι σαν το σκουλήκι
στο κόκκινο βαμμένο χώμα.
Να πίνεις δάκρυ
και να τρέφεσαι με λάσπη.
Έμεινες εκεί… χωρίς ψυχή
να προσκυνάς τη μεγάλη σου πτώση!!
Το χέρι στρέφεις στον ουρανό
Θεό ψάχνεις να βρεις.
Ουρλιάζει η ψυχή σου
να σε ακούσει.
Να φτάσει η φωνή σου
ως τον Θρόνο Του.
Ζητάς το χέρι Του να σε πιάσει
να σε σηκώσει από τη γη.
Εκλιπαρείς για λύτρωση.
Λαχταράς ανάσταση ψυχής
και σώματος.
Σπαρακτικός λυγμός
ξεσκίζει τον ουρανό
«Θεέ μου….. Μ’ ακούς;;;;;»
Ειρήνη Βελέτζα (10/12/12)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
