| |
Σιωπες αγριες
ξεσκιζουν τις σαρκες της νυχτας
συννεφα λυκνιζονται
στο μαυρο κυμα...
μια εξεδρα στον ουρανο
κρυβουν πισω απο την μοναξια τους.
μα τα φωτακια της χανουν την λαμψη τους
στο εκτυφλωτικο φως της μερας...
κι ετσι μενει μοναχικη κι ερημη...
εκει σταζαν τα δακρυα της σεληνης...
ξεπλενουν τις σανιδες απο το αιμα...
ευχες που δεν εφτασαν ποτε στα αστερια
σβησαν σαν βελη στον αποηχο της μαχης...
μα παντα διαρκουν αρκετα
ωστε να πληγωσουν θανασιμα μια καρδια..
Μια εξεδρα στον ουρανο...
σε περιμενει να ξεκουρασεις τα φτερα σου...
καθε μερα στηνω τα σκηνικα περιμενοντας...
να ζωγραφισουμε τον ουρανο με χρωματα που δεν υπαρχουν....
να δωθει το επομενο φιλι....
να ειπωθει το τελευταιο αντιο....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
