| |
Πώς έφτασα ως εδώ, αναρωτιέμαι
με την αγωνία να γεμίζει τις άδειες στιγμές μου
και με ένα φόβο που μεγάλωνε μαζί μου από παιδί
νοσταλγός μιας εποχής αλλιώτικης
με μυρωδιές από κομμένα λουλούδια και με μια βροχή να ποτίζει το ζεστό χώμα
της ζωής μας
Με έναν ήλιο φίλο και σύντροφο στην ερημιά μας
με κρασί και με όμορφα άσματα
με λόγια, που στο φως του φεγγαριού, γινήκαν υποσχέσεις και σε φιλιά που
έλιωσαν το μαύρο πέπλο του έρωτα και της ντροπής
Πώς έφτασα ως εδώ αλήθεια;
Χαμένος σε χιλιάδες τίποτα και με τη βρώμα από το σκοτωμένο παρόν μου
με χωρίς προσδοκίες για το μέλλον, πικρό σα δηλητήριο
με χαμόγελα ζωγραφισμένα και καρδιές καλυμμένες με λίπος
Με τα μάτια να δακρύζουν τη θάλασσα και με τα χείλη να παίζουν με τον άνεμο το
παιχνίδι της συγγνώμης
Πώς έφτασα ως εδώ;
Με το κεφάλι ξυρισμένο και γυμνό
με τη ματιά μου άδεια και χαμνή
με τον εαυτό μου να μισεί τον ίδιο μου τον εαυτό
και με εμένα να είμαι μόνος και να κρυώνω
Θέλω να γυρίσω πίσω
με ξεγέλασαν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
