| |
Στη χώρα αυτή που έζησα με μούσκεψαν καιρό
ποτάμια δάκρια φαρμακωμένα.
Σουλάτσο μες στις γειτονιές χάθηκα κι εγώ
πλάι σε όνειρα ερειπωμένα.
Στο δρόμο ένας άστεγος μου ζήτησε νερό,
το σκύλο του είχε μόνο για παρέα
και μια καρδιά σα σώματα ωραίων γυναικών,
περήφανη, περίεργη κι ωραία.
Πώς να σας θάψω δαίμονες μέσα στο συρφετό,
στον κόσμο που βουίζει αγριεμένος;
Μήπως υπάρχει αντίδοτο για αυτόν τον πυρετό,
ή θα γυρίζω πάντα μεθυσμένος;
Μέσα στα τόσα θέατρα, πόσοι υποκριτές
που συναντάς στο δρόμο τόσα χρόνια;
Ειδήμονες, αχόρταγοι, σοφοί αναλυτές,
του σκακιού να θυσιάζουν πιόνια.
Αγιόκλημα, ροδόσταμο και φύλλα αλκαλικά,
μέλι για να χορεύει η αρκούδα.
Απ’ όλα έχει σήμερα ετούτη η αγορά,
μαζί σε προσφορά με τον Ιούδα.
Σε ένα σκλαβοπάζαρο έτυχε να σε δω,
παρέα με τις πόρνες στα διόδια,
σε ένα μπάρκο βρώμικο αλήτη ναυτικό,
νυχτερινό αμαρτωλό πριν από χρόνια.
Ρόζα, θαρρείς η μοίρα πως μας ρίχνει τα χαρτιά
και το κομπιούτερ την παλάμη μου διαβάζει.
Στις αγορές του κόσμου με ληγμένα ιδανικά,
σε σιωπή η ιστορία θα αλλάζει.
Στο λούνα παρκ της θλίψης τους με θέλουνε λοιπόν,
μαθαίνοντας της ήττας τον κανόνα.
Μα δεν κολλάει με τη φωνή από το παρελθόν:
[I]«Δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα»[I]
[I][align=right]Δεκέμβρης 2012, Θεσσαλονίκη.[/align][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
