| |
Επτα χειμωνες παιδιά, και μια άνοιξη πόρνη ,
-τ΄αρωμα της να σκορπάει στη χλόη,- χρειάστηκε η νύχτα ,
να μου διαβάσει τις γραφές της.
Τις κερένιες στιγμές που ξωπίσω έτρεχα,
στην πεταμένη αγάπη σου.
-Κοιμάσαι;
Αντέχουν τα μάτια σου ,το μολυβένιο σταχτύ των δανεικών σου ονείρων;
Μια ζωη θα σε περίμενα ακόμα, αρκει να την ξόδευα όλη απόψε.
Και τι ζωή θα έμελλε αλήθεια..παρα ο στερνος ο αρπισμος της κουκουβάγιας,
στο ξεχαρβαλωμένο σύρμα της μιας ακόμα απόγνωσης.
Πως!! καταλάμπει ετούτη η μέθη, σαν 'αλλο κορμί,
δεν εχει μείνει ν΄ αγγίξει ,
στην πλάση.
-Κοιμάσαι;
Σαν οι μπαλάντες χτυπιούνται με λύσσα, στα υγρά απο τον μαίστρο, περβάζια,
μια μπουκαμβίλια κρατάει το στάλαγμα για προίκα
και τίποτα δεν θα μείνει να πει!!,
σαν ανοίξεις ολόγιομη σαν την πανσέληνο, τον αναστεναγμό σου να χαρίσεις
στον αέρα που αναπνέω.
Πως !! αναμένει η γητειά, την όμορφη μορφή, σώμα να γίνει και προορισμός,
ροδο αμάραντο,
της πλάσης καμάρι.
Οι χειμώνες μεγαλωσαν, και μάθανε να γδέρνουν τα χέρια στη θλίψη.
Η άνοιξη γέρασε . και άφησε στο κρύο, το αφόρετο πανώριο νυφικό της.
Ο τελευταίος έρως ξαπόστασε για λίγο στις παγωμένες λεύκες,
και πέθανε στο πρώτο πορφυρό, ματοβαμμένο γλυκοχάραμα.
Κι εσυ... κοιμάσαι ακόμα στην αστρική σου την κλίνη
χλωμή , ανυποψίαστη, για ακόμα επτά χειμώνες,
και μια ζωή ακόμα,
μόνο.
Θανάσης κρουστάλης
[I][/I][I][/I][I][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
