| |
Στα πίσω σύννεφα του νού
σε καπνισμένου ουρανού
το μετερίζι
κάπου εκεί παίζει κρυφτό
το γέλιο σου τ'αστραφτερό
και με ζαλίζει
Στα μάτια τα νυχτερινά
μι'αχτίδα φως περνάει συχνά
και με ξαφνιάζει
είν'των ματιών σου η προσμονή
που έχουν για πάντα πια χαθεί
και δεν χαράζει
Απονα βράδυα γυρισμού
μεσ'τα στενά του χωρισμού
υγρά και ξένα
αρμύρα πάνω στην πληγή
που πάλιωσε μα είν'εκεί
στ'αγαπημένα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
