| |
| | Αδικία |  | | | Το ποίημα είναι μεταφορικό για το πόσο κακοί γίνονται οι άνθρωποι απέναντι στην ανθρώπινη αδυναμία, μια κακία που με αηδιάζει σαν το πιο μεγάλο έγκλημα. | | |
Κρέμεται απ το όνειρό του,
προδομένος στη ζωή,
που το έκανε αγχόνη,
άσπρη να τον καρτερεί.
Ζήτησε τόση βοήθεια,
σκύλιασε μες την πληγή,
δεν την άγγιξε κανένας,
λες και θέλαν να χαθεί.
Τώρα ακούω τις κουβέντες,
από ανθρώπους που κοιτούν,
που τους πνίξανε οι πόθοι,
φοβισμένοι και γελούν.
Σου αφήνω ένα ρόδο,
φιλημένο απ το πρωί,
απαθή να τους κοιτάει,
κι αύριο να τους αγνοεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
steven boss
21-12-2012 @ 16:31 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
