| |
Χρυσαφένιες ανταύγειες
γεννά τ' αντάμωμα του ήλιου με τη μέρα
την άσπιλη κόρη , την παρθένα
που ο έρωτας στα σκέλια της
ναό είχε χτίσει
κάποιος Ρωμαίος να τολμήσει
και πορθητής να γίνει
σκλάβος της καθώς τα αστέρια θα ανάβουν
στη συννεφιά.
Στο ξημέρωμα αυτό της ψυχής μου
δυο μάτια ένιωσα να με αγγίζουν
ας ήταν μακριά μου , τα ένιωθα
ν' ανοίγουν μες τα σπλάχνα μου
και η βροχή τους να ποτίζει με
ροδόνερο τα όνειρά μου
καθώς τα βλέφαρά μου βάραιναν
ναι, δυο χέρια την ψυχή μου ακούμπησαν
προσπάθησαν να την εξερευνήσουν
να τη γδύσουν για να αφεθεί στους ανέμους
της καρδιάς , του έρωτα και της βροχής...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
