| |
Κι οι δυο μας απορούμε,
Η αγάπη μας γιατί περνάει κρίση.
Στα άστρα το ρίχνουμε,
Να βρούμε στο πρόβλημα μας λύση.
Φτιάχνουμε θεωρίες για την ζωή,
Μα δεν βρίσκουν βάση.
Τώρα τελευταία περνάμε,
Μια παράξενη φάση.
Αγάπη μου έχω κάτι στο μυαλό μου,
Θα στο πω.
Ίσως είναι ανάδρομος ο ερμής,
Γι’αυτό μην ψάχνεις έρωτα να βρείς.
Κι αν μπροστά σε δίλημμα βρεθείς,
Γύρνα πίσω πριν μέσα σου καείς.
Ίσως είναι ανάδρομος ο ερμής,
Και σκονίζουν τ’άστρα το εμείς.
Με ψεύτικα χαμόγελα μη δεθείς,
Στο τώρα μάθε όλα να τα ζείς.
Τα πάντα μας φαίνονται,
Πως τα αγκάλιασε ο χρόνος.
Μοιάζει με εμπόδια να γέμισε,
Των ονείρων μας ο δρόμος.
Και στα μάτια γεννιέται,
Κάθε μέρα και μια απορία.
Το πάντα και το ποτέ,
Βάψαν με χρώματα την ουτοπία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
