| |
Με μαύρη γομαλάστιχα
στου κόσμου τα κατάστιχα
έσβησα ό,τι μου 'χανε γραμμένο
καινούρια ρούχα φόρεσα
τους δρόμους κατηφόρησα
χαιρέτησα όσους μ' είχαν ξεγραμμένο
Σαρανταπέντε κύματα
και άπειρα συνθήματα
με ξέβρασαν στου ποταμού το δέλτα
στεγνός όμως σηκώθηκα
τεντώθηκα κουμπώθηκα
και άρχισα ξανά τα σούρτα φέρτα
(R)
και με τούτα και με κείνα
και μ' αυτά και με τα άλλα
μου ΄φαγαν το παξιμάδι
θα τους πάρω εγώ το γάλα
Πήγαν να με τουμπάρουνε
ζουλά να με φερμάρουνε
αυτοί που αξημέρωτη έχουν νύχτα
ξεχάσαν όπως λέγεται
τι κι άμα δε του φαίνεται
κι ο πληγωμένος τίγρης έχει νύχια
Πίσω έχ' η αχλάδα την ουρά
μα εγώ κοιτώ τώρα μπροστά
για τα παλιά πια πόσο να υποφέρω
κι αν λάθη έκανα πολλά
και πήρα τη ζωή στραβά
στα ίσια εγώ και πάλι θα τη φέρω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
