Ναταλία...
27-12-2012 @ 12:20 | Μα κείνο που σκοτώνει με
Μονάχα.. είν' η γνώση
Πως τούτη την αγάπη μου
Καμμιά δεν θα στην δώσει
Μα στέκεσαι πολύ ψηλά
Το σπίτι μου γεμίζεις
Και σαν φεγγάρι ολόγιομο
Τη νύχτα μου φωτίζεις...
Ζωγράφησες Μαρία μου ::yes.:: ::theos.:: ::xmas.:: | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
27-12-2012 @ 13:28 | χρονια πολλα..........!!!!!!!!!!! | |
ierografos
27-12-2012 @ 13:59 | Ευχές.. για κάθε πολύτιμο..
Συγχαρητήρια.. | |
steven boss
27-12-2012 @ 15:55 | πολυ καλο ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Μαυρομαντηλού
27-12-2012 @ 17:13 | Σαν πίνακας πια ζωντανός!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Που στάζει πόνο κι αίμα
Γιατί βαρέθηκε να ζει
Στον τοίχο.. ένα ψέμα...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μα στέκεσαι πολύ ψηλά
Το σπίτι μου γεμίζεις
Και σαν φεγγάρι ολόγιομο
Τη νύχτα μου φωτίζεις...
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ε, αν είναι έτσι μην τον αφήνεις κρεμασμένο τον άνθρωπο εκεί ψηλά. Πάρτον μια αγκαλίτσα.
Πονάει και ματώνει. Τί άλλο να κάνει για σένα;;;;;
::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
 |
