| |
Ο χρόνος δίνει διαταγή
κι οι μέρες του περνάνε,
χωρίς αιδώ μας πάνε
σε μιαν άτακτη φυγή.
Κανείς δεν πρόλαβε να δει
τον ήλιο από που βγαίνει
σαν η αυγή τον φέρνει
απ' της νύχτας το κελί.
Κι ο χρόνος στάθηκε ωχρός
μπρος σ' ανθισμένα χείλη
ξενέρωτο καντήλι
που καίει το λίγο φως.
Κάποιος ακούει μυστικά
τον άνεμο που κράζει
πως τις νυχτιές κοιτάζει
μη φανεί η ξαστεριά.
Ο ήλιος άργησε να 'ρθει
και πέρασε η σειρά του
λες και του θανάτου
τον βρήκε η σιωπή.
Ο χρόνος βρήκε αφορμή
αστροφεγγιές να κλέψει,
ο ουρανός να τις μισέψει
κατάρες να του πει.
Στο χρόνο έλειψε ο καιρός
και πήγε να πλαγιάσει
τον ήλιο μήπως μπάσει
των άστρων ο χορός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
