Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131173 Τραγούδια, 269557 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 η λεύκα της αυλης μας
 καλη χρονιά.................
 
Μια λεύκα στην αυλή μας
μετράει τα χρόνια της μαζί με τα δικά μου
συνταξιδιώτισσα των παιδικών μου χρόνων
με άρωμα γλυκιάς αθωότητας.
Ακόμα θυμάμαι με πόση στοργή
απίθωσα το λεπτό κορμί της
στο σκαμμένο έδαφος
κι ανέλαβα έκτοτε την ευθύνη της ζωής της.

Και περνούσαν τα χρόνια και μεγαλώναμε
ψηλολιγνες κι οι δυο
εγω αεικίνητη κι εκείνη αμετακίνητη
μα με τόση ζωντάνια μες στο πανδαιμόνιο
των ασίγαστων φύλλων της.
Ερωτεύτηκα τον ίσκιο της
το νυχτερινό της νανούρισμα στο παραθυρό μου
και της έγραψα 'ολα τα ροζ μυστικά μου.

Και περνούσαν τα χρόνια και μεγαλώναμε
ψηλόλιγνες κι οι δυο.
Συχνα την εγκατελειπα ακολουθώντας
κάποιο 'ονειρο , σπουδές, έναν έρωτα...
Μα πάντα ήταν μονόδρομος η επιστροφη.
Κι αυτή πάντα εκεί , να με υποδέχεται
κουνώντας λες παιχνιδιάρικα
την περίφανη κορφή της.

Κάποτε έφυγα πολύ μακριά.
Ρίζωσα αλλου..Δεν ξαναγύρισα.
Εκείνη έμεινε πίσω, φρουρός της νιότης μας.
Και πέρασαν τα χρόνια
και σχεδόν γεράσαμε κι οι δυο.
Εκείνη ακόμα ψιλόλιγνη
με μερικά ξερόκλαδα
τεντωμένα σαν χέρια κατά τον ουρανό
κι εγώ, ένα ξερόκλαδο μονάχο.......



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Σκλάβα δεν υπήρξα κανενεός, ούτε ανθρώπου ούτε καημού...ΠΑΛΑΜΑΣ
 
aamore
02-01-2013 @ 07:07
Και πέρασαν τα χρόνια
και σχεδόν γεράσαμε κι οι δυο.
Εκείνη ακόμα ψιλόλιγνη
με μερικά ξερόκλαδα
τεντωμένα σαν χέρια κατά τον ουρανό
κι εγώ, ένα ξερόκλαδο μονάχο.......

Τα ξερόκλαδα έχουν κάποτε πιο μεγάλη αξία
φωτιά δεν γίνεται χωρίς αυτά.
δεν τα υποτιμούμε τα σεβόμαστε

Ωραία σύνθεση
::up.:: ::up.:: ::up.::
heardline
02-01-2013 @ 07:13
Kaiti ti fantasia einai auti??????????????????, mipos anevikes pano sti leuka kai vgikan auta ta sofismata??????
**Ηώς**
02-01-2013 @ 10:07
μου θύμισες μια παιδική ιστορία...

η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας...
εξαιρετικό και φιλοσοφημένο....
Μαυρομαντηλού
02-01-2013 @ 19:47
Εκείνη ακόμα ψιλόλιγνη
με μερικά ξερόκλαδα
τεντωμένα σαν χέρια κατά τον ουρανό
κι εγώ, ένα ξερόκλαδο μονάχο.......
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Συναρπαστική γραφή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΦΥΤΡΩΝΕΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΞΕΡΟΚΛΑΔΟ ΑΝ ΤΟ ΠΟΤΙΣΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
02-01-2013 @ 20:43
::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο