| |
Ο πεινασμένος ουρανός μου
χάσκει μ' ένα στόμα ολάνοιχτο.
Όλο δόντια κίτρινα απ' τον καπνό.
Με μια καρδιά δίχως το αίμα της,
ωχρή.
Τι ζητάω απόψε και δε μου το δίνεις;
Τα αγάλματα στον κήπο χορταριάσανε
με τις επίμονες θηλυπρεπείς σταγόνες,
που στάζουν η μία επάνω στην άλλη.
Όπως λούζονται τα δευτερόλεπτα
στον τοίχο τακ τακ τακ...
Κι ύστερα βυθίζομαι στις λέξεις
κι ύστερα ποιητής ονείρων
ανεβαίνω στον ουρανό
και γίνομαι κιτρινιάρικο
πεινασμένο παιδί.
Για ποια λάμπα δώσαμε τόσο αίμα;
Για ποιο θάνατο σκάψαμε απόψε το φεγγάρι;
Σε ποια πηγή να στέρεψε η φλόγα;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
