| |
Αλήτη μου σπουργίτη μου μικρούλη μου
Στεγνώσανε οι λέξεις μου για σένα
Δεν ήτανε για σένα βρε η μούρη μου
Με θέλαν τόσοι άρχοντες εμένα!!!!!!
Την τέχνη μου αλήτη καταχράστηκες
Και σ' έκανα μεγάλο και σπουδαίο
Δυο όνειρα μαζί μου τα μοιράστηκες
Και πίστεψες πως ήτανε μοιραίο
.
Τις νότες σου τις φτύνω πια κατάμουτρα
Δεν είμαι εγώ για τέτοιες ιστορίες
Δεν ντύνομαι εγώ έτσι κατάμαυρα
Και θέλω να δουλεύω στις αργίες
.
Χυδαίος είσαι εσύ κι όλο το σόι σου
Και συμφωνούν μαζί μου πέντε ψυχολόγοι
Δεν είμαι εγώ σκοινί στο κομπολόι σου
Κι ας είναι αναρίθμητοι οι λόγοι
Παλιάνθρωπε ανόητε κι ανήθικε
Ποιος νόμιζες πως είσαι και τι κάνεις
Η νύχτα σου στη νύχτα της κοιμήθηκε
Και άρχισες το νου σου πια να χάνεις
.
Ηλιάνθρωπε φτωχέ και βωμολόχε μου
Σκουπίδι για την σκούπα μου την Sony
Μετάνιωσα πικρά για όλα τα όχι μου
Και ψάχνω ένα ναι που να λυτρώνει
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
