| |
Βροχή, τόση βροχή.
Μα η γη πεινάει, δεν διψά.
Σήμερα έβλεπα τον κόσμο που περπάταγε με τις πολύχρωμες ομπρέλες του στην κατά τα άλλα γκρίζα Αθήνα. Τόσο διαφορετικοί και τόσο ίδιοι όλοι.
Βιασύνη, τόση βιασύνη.
Λες και θα προλάβουμε να τρέξουμε πιο γρήγορα απ’ την ζωή. Λες και θα προσπεράσουμε τις στιγμές στην γωνία.
Επώνυμα καταστήματα παιχνιδιών να έχουν ήδη στολίσει τα αποκριάτικα για να διεγείρουν την αγοραστική διάθεση , ανθοπωλεία και καταστήματα με είδη δώρων να έχουν στολίσει τα πάντα στο κόκκινο για τον Άγιο Βαλεντίνο από τόσο νωρίς και εσύ να σκέφτεσαι “ακόμα υπάρχει αυτή η γιορτή”; Και η απάντηση να έρχεται στην επόμενη σκέψη “Όσο υπάρχει η αγάπη προς το χρήμα θα υπάρχει και αυτή η γιορτή, γιατί η αληθινή αγάπη δεν την έχει καμιά ανάγκη, ούτε καν σαν υπενθύμιση”. Μα δεν ξέρω, σε μια εποχή όπως αυτή που οικογένειες ολόκληρες πεινούν και δεν έχουν για τα προς το ζην και η Ελλάδα περνά τόσο δύσκολα, όλο αυτό μου φαίνεται τρε τραζίκ.
Κι ύστερα χαμόγελα, πολλά χαμόγελα.
Γιατί όταν φτάνεις πια στο σπίτι η βροχή δεν σε ενοχλεί. Γιατί θα ξεκουραστείς και θα ηρεμήσεις απ’ το άγχος και το τρέξιμο. Γιατί τα καλά νέα δεν έχουν τελειωμό!!
Μην σας φοβίζει η βροχή να την απολαμβάνετε, γιατί έχει και αυτή την χάρη της. Προσφέρει στιγμές για χουχούλιασμα που κάποιες φορές έχουμε τόσο ανάγκη. Και να χαμογελάτε, ακόμα και αν έξω βρέχει, γιατί το ουράνιο τόξο πάντα από κάπου ξεκινά.
Αφήστε απόψε τα όνειρα σας ελεύθερα, χωρίς κατεύθυνση να ταξιδέψουν σε προορισμούς που αυτά θα επιλέξουν. Γιατί είναι βραδιές που η ψυχή έχει ανάγκη να δοκιμαστεί στο άγνωστο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
