| |
| | Καλλιρρόη |  | | | Ποίημα που αναζητεί συνθέτη | | |
Πολύ θα με λυπήσουν
τούτες οι λέξεις οι φριχτές,
όταν θα λείπεις – κι αν έστερξες κι ήσουν,
εσύ, στο πλάγι μου, ποτές.
Τα πικραμένα λόγια,
ένα που τα ’πες κι ένα μη,
όμως σαν θα ’μαι στ’ ανήλιαγα υπόγεια,
θα ’ναι της θλίψης αφορμή.
Θα γίνονται πολέμοι,
όπως γινόντουσαν παλιά,
μέρα και νύχτα, της γης οι πνιγμένοι
θα πιάνονται από τα μαλλιά.
Ως να μη σε θυμάμαι,
όσο κι αν ψάχνω με τον νου
κι αν στ’ όνειρό μου σε δω που κοιμάμαι,
θ’ ανήκεις πάντοτε αλλουνού.
Όμορφα που γελούσες
μέσα στον άστατο καιρό
και τ’ όνομα είχες μιανής απ’ τις μούσες,
γάργαρο, δροσερό νερό.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
galanidoy
17-02-2013 @ 16:37 | Όμορφα που γελούσες
μέσα στον άστατο καιρό
και τ’ όνομα είχες μιανής απ’ τις μούσες,
γάργαρο, δροσερό νερό.
::up.:: ::yes.:: ::theos.:: | | Vicky mouse
17-02-2013 @ 17:01 | Θα γίνονται πολέμοι,
όπως γινόντουσαν παλιά,
μέρα και νύχτα, της γης οι πνιγμένοι
θα πιάνονται από τα μαλλιά.
Υπέροχο... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | YABER
17-02-2013 @ 19:18 | ωραιο ειναι φιλε ::up.:: ::up.:: | | ptoumassis
17-02-2013 @ 22:35 | Όταν βλέπω να σχολιάζουν καλοί ποιητές, ξέρω πως το ποίημα είναι καλό... | | stormrenegade
19-02-2013 @ 02:33 | γραφεις πολυ ομορφα! ::up.:: ::up.:: ::yes.:: | | φλοισβος
21-02-2013 @ 14:24 | Από τα καλύτερά σου Παναγιώτη!
Εύγε!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | anuya
07-03-2013 @ 13:10 | Το διάβασα κι αυτό. Δέν μπορώ να το αποτιμήσω γιατί είναι τόσο προσωπικόσου κ είμαι απ έξωτου.
Μία στροφή μου φαίνεται δυνατή:
Ως να μη σε θυμάμαι,
όσο κι αν ψάχνω με τον νου
κι αν στ’ όνειρό μου σε δω που κοιμάμαι,
θ’ ανήκεις πάντοτε αλλουνού.
Αλλα πάλι κι αυτό, όσα ξέρει ο νοικοκύρης δέν τα ξέρει ο μουσαφίρης.
Πού είσαι, τί γίνεσαι; έχεις χαθεί απο αυτό το σάιτ, κ πάει το μυαλόμου οτι παλεύεις με τα θηρία, κ ίσως να σε έχουνε βάλει κάτω.
Σε χαιρετώ με το Haribol των Ινδών, που σημαίνει απλώς: "πές 'Hari'". | | ptoumassis
07-03-2013 @ 18:51 | Άνουγια σ' ευχαριστώ για το σχόλιο, όπως φυσικά ευχαριστώ και όλους τους άλλους ποιητές και ποιήτριες που κάνατε τον κόπο να με σχολιάσετε. Βλέπω τα ονόματά σας και έχω δει πώς γράφετε κι έτσι χαίρομαι που με σχολιάοζουν καλοί ποιητές.
Ανέφερα πρώτον τον Άνουγια γιατί έκανε το σχόλιό του σήμερα, αλλά και για έναν άλλο λόγο - πέραν του ότι τον θαυμάζω ως ποιητή: Διότι, όντως "παλεύω με τα θηρία". Με τραυματίζουνε συνεχώς αλλά επιβιώνω. Προσπαθώ να σκαλώσω κάπου, να βγάλω κι εγώ ένα ευρώ τίμιο και ιδρωμένο από κάποια δουλειά μου, κάτι βρε παιδί μου να γίνει καλό στη ζωή μου...
Ξέρω πως θα αποτύχω. Αυτό με καταβάλλει. Φοβάμαι το τέλος από ανέχεια. Αλλά δεν έχω κι άλλη επιλογή. Παλεύω με τα θηρία. Με λοιδωρούν κιόλας - ή, για να είμαι πιο ακριβής, δεν με προφυλάσσουν από τα λιοντάρια. Κι είμαι καταμεσής στην αρένα, πανάθεμά με... | | Υπερευαισθητηρας
07-03-2013 @ 20:59 | Απ όλο το ποίημα πιο πολύ μ' αρέσει αυτό:
Πολύ θα με λυπήσουν
τούτες οι λέξεις οι φριχτές,
όταν θα λείπεις – κι αν έστερξες κι ήσουν,
εσύ, στο πλάγι μου, ποτές.
Τα πικραμένα λόγια,
ένα που τα ’πες κι ένα μη,
όμως σαν θα ’μαι στ’ ανήλιαγα υπόγεια,
θα ’ναι της θλίψης αφορμή.
Θα γίνονται πολέμοι,
όπως γινόντουσαν παλιά,
μέρα και νύχτα, της γης οι πνιγμένοι
θα πιάνονται από τα μαλλιά.
Ως να μη σε θυμάμαι,
όσο κι αν ψάχνω με τον νου
κι αν στ’ όνειρό μου σε δω που κοιμάμαι,
θ’ ανήκεις πάντοτε αλλουνού.
Όμορφα που γελούσες
μέσα στον άστατο καιρό
και τ’ όνομα είχες μιανής απ’ τις μούσες,
γάργαρο, δροσερό νερό.
Ο παλιός Τουμάσης σ' εξαίσιο πάντρεμα με τον τωρινό (αν δεν κάνω λάθος). Η παλιά ορμή με την τωρινή ωριμότητα. Παναγιώτη μάλλον τα νικάς τα θηρία σου... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
