| |
Τις νύχτες πάντα σε μισώ
Τη μέρα σε λατρεύω
Οι τύψεις πάντα έρχονται
Στα όνειρα που τρέμω
Ο ύπνος έπαψε καιρό
Γαληνή να μου φέρνει
Τρόμο σκορπαει στο μυαλό
Και τη ψυχή μου παίρνει
Κουράγιο απ τον εγωισμό
Βρήκα για να τολμήσω
Σκότωσα, μα πως θα σκοτωθώ
Ήξερα πριν θρηνήσω
Σκότωσα μέσα μου το «φως»
Μαζί και την ψυχή μου
Για την αγάπη σου αυτή
χάρισα Τη «ζωή» μου
Πάλεψα, έθαψα, άδειασα
Τις νύχτες μου, πεθαίνω
Ψάχνω αυτό που «έδωσα»
Εσένα για να έχω
Τις νύχτες πάντα σε μισώ
Ξυπνάω και σε ψάχνω
Να σου χαρίσω όσο μπορώ
Τον πόνο που μέσα υπάρχω
Το μισός γίνεται στιγμή
Η μοναξιά αιώνια
Κι ότι αγάπησα πολύ
Θρύψαλα μοιάζει τώρα
Τη μέρα όλα ηρεμούν
Γλυκαίνουν, ησυχάζουν
Τα δάκρυα απ τα μάτια μου
Φεύγουν σαν σε κοιτάξουν
Την αγκαλιά σου όσο μπορείς
υπόσχεση να δώσεις
εσύ δε θα την αρνηθείς
και έτσι ίσως με σώσεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
