Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Πενήντα επί εκατό
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130562 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πενήντα επί εκατό
 
Πίνουμε.
Τρώμε.
Γεννάμε.
Κάνουμε εμετό.
Ζούμε – Πεθαίνουμε.
Και λοιπόν.
Τι νόημα έχουν όλα αυτά.

Κάποιος πριονίζει χοιρινό κρέας
και το πουλάει,
για δέκα ευρώ το κιλό,
για να πάρει γάλα στα παιδιά του.
Και λοιπόν.

Κάποιοι ερωτεύονται με πάθος.
Μοιράζονται φιλιά στ’ ακροκύμματα.
Κι όταν η νύχτα τελειώσει,
είναι πάλι ξένοι.

Όρκοι,
πιο δυνατοί από τεθωρακισμένα.
Που χάνονται,
στην πρώτη ηλιαχτίδα.

Μέσα σου,
συνάντησες ξανά μια ελπίδα,
που σκιρτά και πάλλεται.
Τα χείλη της ήταν ρόδινα.
Τα μάτια της ολοζώντανα.

Και λοιπόν.

Ποτέ δεν σου υποσχέθηκα,
περισσότερα,
απ’ όσα σου έδωσα.

Και να μην ακούσω αηδίες,
ότι, τάχα, το παν είναι η στιγμή.
Για μένα δεν υπάρχουν στιγμές.

Μόνο αιώνες.
Που με συνθλίβουν,
καθώς με αγκαλιάζουν.

Και στο τέλος αποδεικνύεται,
ότι δεν ήταν τίποτ’ άλλο,
παρά τα μάτια της,
όταν με κοίταξαν.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

διαλέξαμε τα όμορφα βάσανα
 
zpeponi
23-02-2013 @ 11:41
καλημέρα φίλοι ::lost.::
Nikitas...
23-02-2013 @ 12:24
!!!!!! Πολύ δυνατό Νίκο
νετη541
23-02-2013 @ 13:30
...την τελευταία ώρα τριγυρνάω στην αυλή σου (και σ' άλλη μία) σαν την άδικη κατάρα... με ενοχλείς αφάνταστα κι εσύ...
Κυριάκος Τζελεπίδης ( αρμενιστής)
23-02-2013 @ 16:33
ευγε !!!!!!!!
::up.::
Μαυρομαντηλού
23-02-2013 @ 18:15
Μέσα σου,
συνάντησες ξανά μια ελπίδα,
που σκιρτά και πάλλεται.
Τα χείλη της ήταν ρόδινα.
Τα μάτια της ολοζώντανα.

Και να μην ακούσω αηδίες,
ότι, τάχα, το παν είναι η στιγμή.
Για μένα δεν υπάρχουν στιγμές.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΜΕΝΑ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΔΕ ΜΕ ΧΩΡΑΝΕ ΠΑΝΤΩΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μόνο αιώνες.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΕΔΩ ΜΑΛΙΣΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Που με συνθλίβουν,...... ΤΗΝ ΕΜΑΚ ΓΡΗΓΟΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
καθώς με αγκαλιάζουν.

Και στο τέλος αποδεικνύεται,;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ότι δεν ήταν τίποτ’ άλλο,
παρά τα μάτια της,
όταν με κοίταξαν.
ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ
::wink.:: ::wink.:: ::yes.::
Ναταλία...
24-02-2013 @ 12:22
Πολύ όμορφο ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο