| |
Mπουρμάς
02-03-2013 @ 23:54 | Αχ, το αλανοπερίστερο θωρώ και καίγεται η καρδιά μου·
δε με χωρούν τα ρούχα, αφέντρα μου, δε με χωράει το σπίτι,
κι ασκώνω τα βραχιόνια μου, ωιμέ! κι αυτά φτερά δεν είναι!
Την άνοιξη που ξεμαργώνει η γης και τα δεντρά φουσκώνουν
που βγαίνου οι κάμπιες απ’ τα χώματα και λαχταρούν τον ήλιο,
κι ως λαχταρούν ξάφνου πετούν φτερά χιλιόχρωμα και φεύγουν —
αχ, να 'ταν να 'καναν φτερά, κερά, κι οι πλάτες των ανθρώπων!
NK | | eythis
03-03-2013 @ 08:24 | Πάρα πολύ ωραίο..........................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
καλημέρα | | Μαυρομαντηλού
03-03-2013 @ 17:47 | αληθεια μην την αγνοησεις γιατι
κατι θα χασεις απο τη ζωη...
ευτυχια χαρα ηδονη στο μαυλο στο κορμι...
μα πιο πολυ απ'ολα η ψυχη σου θα ειναι ζωντανη....
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΥΤΗ ΕΙΣΑΙ ΦΙΛΕΝΑΔΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΤΣΙ ΣΕ ΘΕΛΩΩΩΩΩΩΩ
::up.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
