Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: άραγε μεγάλωσα... ?
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130002 Τραγούδια, 269285 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 άραγε μεγάλωσα... ?
 
[align=center]Θυμάμαι ακόμη, τότε, στα παιδικά μου χρόνια να έχω πάντα μπροστά μου μία λευκή κόλλα χαρτί και να γεμίζω κάθε της κενό με χρώμα.. Φανταζόμουν πως οι εικόνες αυτές θα ζωντανέψουν και θα αρχίζουν να κινούνται.. Ήταν τόσο ζωντανό που αν κοίταζες επίμονα πράγματι φτιάχνανε την δική τους ιστορία..
Και όσο το φανταζόμουν αυτό τόσο ζωγράφιζα με μανία!! Έβαζα παντού χρώματα, μερικές φορές βέβαια άφηνα και μερικά σκίτσα ασπρόμαυρα.. Και εκτός από την κίνηση φανταζόμουν και το χρώμα..
Μετά από καιρό, στο τώρα, κοιτάζω τις τότε ζωγραφιές μου. Υπήρξαν στιγμές που θέλησα να τις σκίσω, να τις κάψω, σαν να μην υπήρξαν ποτέ.. Και αυτό γιατί ένιωθα μεγάλη.. Και αυτές μου φαινόντουσαν μικρές...!
Τώρα πια δεν είμαι παιδί, αν και εγώ ακόμη λέω πως όλοι είμαστε μεγάλα παιδιά..
[B]Ενήλικας![/B]
Τι παράξενη λέξη.. Τι όμορφα που ακούγεται η λέξη παιδί. Ή μήπως ακούγεται ωραία απλά επειδή την έχουμε συνδέσει με την αθωότητα?
Οι ζωγραφιές μου πλέον είναι με βάση του τι θα δω.. Βλέπω κάτι και το ζωγραφίζω.. Το κάνω δικό μου, αλλά δεν είναι! Μπορεί κανείς να πεί ότι είναι αντιγραφή. Πάντα προσπαθώ να βάλω κάτι δικό μου μέσα στην εικόνα, αλλά και πάλι δεν είναι το ίδιο.
Έχω ακόμη λίγη φαντασία, αλλά όχι όπως τότε...
Τώρα δεν μπορώ να ζωντανέψω τις ζωγραφιές μου.. Κάθονται νεκρές στο άσπρο χαρτί.. Όσο και να τις κοιτάξω, αυτές μένουν εκεί, ακίνητες...
Όσο χρώμα κι αν τους βάλω, πάντα κάτι θα λείπει!!!!
[B][I]...Άραγε μεγάλωσα...?[/I][/B]
Ή απλά είναι η εξέλιξη? Ο χρόνος περνάει.. Αν και πάλι για’ μένα όλα νούμερα είναι.. 14, 03, 2013! Ακόμη και οι ηλικίες.. 4, 10, 15, 20, 26… Δε με νοιάζει τόσο ο χρόνος που περνά, αλλά το γεγονός που όσο μεγαλώνουμε, αλλάζουμε ιδέες. Ναι, ξέρω δεν είναι κακό, δείχνει ότι ωριμάζεις, αλλά μετά το ώριμο, ξέρουμε όλοι τι επακολουθεί!
Και εμένα με νοιάζουν ακόμη οι ζωγραφιές. Ακόμη και τώρα που κοιτάω τις παιδικές μου ζωγραφιές, εκείνες που κάποτε κουνιόντουσαν και δημιουργούσαν την δική τους ιστορία, τώρα μένουν εκεί ακίνητες, ξεθωριασμένες.. Σα να περιμένουν κάτι, που όμως εγώ δεν μπορώ να τους το δώσω..
Τουλάχιστον χαίρομαι που έζησα όμορφες στιγμές και το βλέπω από τις ζωγραφιές μου, από τα όμορφα αν και ξεθωριασμένα χρώματα πάνω στις όμορφες φιγούρες.
Ελπίζω μεγαλώνοντας να μεγαλώσουν και οι ιδέες μου για ζωγραφιές, δικές μου μοναδικές ζωγραφιές και όχι ιδέες άλλων.. Ζωγραφιές που θα μπορούν να κινηθούν, που θα μπορούν να χρωματίζονται, που θα μπορούν να σου χαρίζουν την δική τους ιστορία..
Για να μην απορώ κάθε τόσο…
[B][I]...Άραγε μεγάλωσα...?[/I][/B][/align]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Πρόσωπα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...Bazinga...
 
steven boss
14-03-2013 @ 17:54
Για να μην απορώ κάθε τόσο…
...Άραγε μεγάλωσα...?

Απλα οριμασες!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
**Ηώς**
14-03-2013 @ 18:04
...Άραγε μεγάλωσα...?
................................................................ωραίο Ελένη! ::hug.::
Nikos Krideras
14-03-2013 @ 18:06
πολύ ωραίο Ελένη μου ......... δεν ξερω αν μεγάλωσες πάντος εγώ και στα πενήντα μου οχι λέω ::clown.:: ::clown.:: ::clown.::
avantage
14-03-2013 @ 18:12
Έτσι νομίζω ότι θα λέω κι εγώ Νίκο!!! ::razz2.::
LA'I'KOS
14-03-2013 @ 18:20
::up.:: ::up.:: ::up.::
Μαυρομαντηλού
14-03-2013 @ 19:40
ΑΝ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ,
ΤΟΤΕ ΜΕΓΑΛΩΣΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::yes.::
avantage
14-03-2013 @ 20:00
::huh.:: ωραίος τρόπος σκέψης!
Δεν το είχα ξανακούσει... Πολύ καλό μαυρομαντηλού... Θα το εφαρμόζω... ::hug.::
adespotoi
14-03-2013 @ 21:09
μάλλον είμαι στα βαθιά γεράματα έτσι... ::smile.:: ::smile.:: ::smile.::
smaragdenia
15-03-2013 @ 08:09
ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΤΑ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΜΕ.............

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ ΕΛΕΝΗ ......... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
jota gerogiorgi
15-03-2013 @ 11:37
Όσο χρώμα κι αν τους βάλω, πάντα κάτι θα λείπει!!!! ::love.::
Βασίλης Μ.
15-03-2013 @ 14:23
Λυπάμαι που το λέω,αλλά σκέψεις σαν αυτές του παραθέτεις,σπανίζουν...
Χίλια μπράβο...
Δείχνεις την ομορφιά της ψυχής σου και το πόσο ευαίσθητη είσαι...
Καλησπέρα Ελένη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::hug.:: ::hug.::
avantage
15-03-2013 @ 14:45
::blush.:: Σε ευχαριστώ πολύ...::hug.::
Σπανίζει γιατί υπάρχει ο φόβος της εκμετάλλευσης...
prince philip
24-03-2013 @ 12:47
::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο