| |
Εκεί που όλα είναι αλλιώς,
εκεί που δεν υπάρχει,
μήτε χιόνι μήτε φως,
εκεί που η μέρα μόνο δύει,
ζούσα συνέχεια μοναχός.
Εκεί δεν είναι οπώς τα ξέρεις,
δεν υπάρχει τροφή για να τραφείς,
μήτε νερό να ξεδιψάσεις,
μήτε και μέρος αυτά να βρεις,
μόνο ένας λόγος για να ζεις...
Το βράδυ βλέπεις μόνο αστέρια,
που αντανακλούν' στην γη,
δράκους μεγάλους να πετάνε,
νεράιδες να σε κοιτούν,
και μάγους να γελάνε.
Ένα τοπίο με βουνά,
ποτάμια παγωμένα,
1000 λουλούδια χρώματα
τα μάτια βουρκωμένα και
ένα δέντρο με τα φύλλα του
πεσμένα.
Στο βάθος δάσος φοβερό,
με ξωτικά γεμάτο,
ουράνιο τόξο στο 'ρανό,
μ' ιππότες άσπρους κάτω,
και απ' τα δεξιά ένα μεγάλο
κάστρο!
Αριστερά μου βρίσκεται,
το πράσινο λιβάδι,
με πεταλούδες διάφορες,
και με πουλιά τριγύρω,
να παίζουν πιάνο και βιολί
και να μου λεν' αντίο.
Πίσω μ(ου)μια πόλη είν' μικρή,
μα με μεγαλη αξία,
που παίζει γαλήνια μουσική
με όργανα και παίχτες,
ξενοδοχείο βρες με θέα προς τις
λεύκες!
Αυτά μα κι άλλα πιο πολλά,
σαν θες θα συναντίσεις,
αρκεί το βράδυ που ψηλά κοιτάς,
να μάτια σου να κλείσεις...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
