| |
ΣΙΝΙΑΛΟ...
στίχοι jobak
Μες στο χωράφι του μυαλού μου
φύτεψαν σπόρο πλαστικό
να πέφτει η κόρη του ματού μου
σε φαύλο αντικατοπτρισμό
Ιδέες αποφλοιωμένες
με τάϊσαν να μην πεινώ
και μ'ενοχές μεταλλαγμένες
να μη θυμάμαι τι ζητώ
Μου φούσκωσαν με σιλικόνη
του αύριο το βαθύ κενό
πολιορκημένη γκρίζα ζώνη
μοιάζει η ζωή μου απο καιρό
Μέρες γυμνές, τυφλοί επαίτες
λευτερωτές χειροκροτούν
του μέλλοντός μου οι ευεργέτες
σαν σάπια δόντια με πονούν
Ντύνεται ο φόβος μου κομάντος
σε μεθοριακή σκοπιά
στοχεύει το στερνό μου θάρρος
και το γαζώνει στα στεγνά
Τα χρόνια τα γλυκόπικρά μου
φτιάχνουνε τρύπες στο νερό
κι εγώ απ το συρματόπλεγμά μου
κάνω σινιάλο α κ ό μ α ζω...!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
