| |
Ο πόνος με την μοναξιά
Εκάνανε παρέα
Τα βρήκαν και περνούσανε
Τις μέρες τους ωραία
Είναι βαριά η μοναξιά
Ατέλειωτα τα βράδια
Μόνη πονούσε τις νυχτιές
Στα μαύρα τα σκοτάδια
Πόνος βαρύς αβάσταχτος
Στα στήθη στην καρδιά του
Την μοναξιά συνήθισε
Την είχε συντροφιά του
Έτσι περνούσαν τον καιρό
Η μοναξιά κι’ ο πόνος
Ο ποιο καλύτερος γιατρός
Είναι όπως λεν ο χρόνος
Ο πόνος όμως έφυγε
Και πήγε μακριά της
Βουβή και μόνη έμεινε
Πάλι στην μοναξιά της
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
