Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η αποτυπωση ενος ουρλιαχτου
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269420 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η αποτυπωση ενος ουρλιαχτου
 
Ξύπνησα.Άνοιξα τα μάτια και με όση δύναμη μου είχε απομείνει απο την προηγούμενη νύχτα σήκωσα το αδύνατο κορμί μου και το έθεσα σε κίνηση για την νέα μου περιπέτεια.Αμέσως το βλέμμα μου αναζήτησε την αγαπημένη μου σύντροφο.Την είδα να με περιμένει στην ίδια θέση γεμάτη αγωνία όπως κάθε μέρα.Η ίδια μου είχε εκμυστηρευθεί και αφού είχα ηδη καταναλώσει μια μεγάλη ποσότητα αλκοόλ πως ο μεγαλύτερος της φόβος ήταν μήπως δεν κατορθώσω να σηκωθώ απο το κρεβάτι κάποια μέρα.
Την πλησίασα και την αγκάλιασα με θέρμη καθώς αυτή με άφησε να εισχωρήσω μέσα της.Στο σημείο αυτό παραδίνομαι στην ηδονή και της επιτρέπω να με μετατρέψει σε αντικείμενο της.Η ιεροτελεστία ξεκινά.Αρχίζει να κουνιέται περα δωθε με πάθος,την ίδια στιγμή που εγώ προσπαθώ να βρεθώ ολο και πιο βαθιά μέσα της ετσι ωστε να ανακαλύψω το πιο ικανοποιητικό σημείο.Το σημείο βρέθηκε.Σταματάω.Την κοιτάζω και την ακούω να ουρλιάζει .Ενα ουρλιαχτό για χάρη του σαντ σκέφτομαι και βλέπω τον στρατηγό να μου χαμογελάει.
Σηκώνομαι και το γυμνό μου κορμί στρέφεται προς το μπάνιο.Ένα ανακουφιστικό ντουζ δεν διαρκεί ποτέ περισσότερο απο 10 λεπτά.Επιστρέφω στην σύντροφο μου μα αυτη την φορα την προειδοποιω πως δεν εχω καμια ορεξη να παιξω ξανα μαζι της.Κάθομαι αναπαυτικά στην κουνιστή μου καρέκλα και της επιτρέπω να με ταρακουνησει για λίγα δευτερόλεπτα .Το κιτρινο καλαθι του δε μποι ηχεί στα αυτια μου καθώς διαβάζω τον μεγαλύτερο συγγραφέα του εικοστού πρώτου αιωνα.Η νέα δημιουργία του μεγάλου Μπαντινι βρίσκεται μπροστά μου και νιώθω πως μας διαρρέουν κοινές σκεψεις καθως περιπλανιέται στην αγαπημένη του ουλ οφ παλμε.
Θα έφτυνα την ίδια μου την ύπαρξη για να γαμήσω την ατιθαση μεξικάνα που του σερβίρει.Φτάνω στον τελευταίο στιχο,τον διαβάζω και κλείνω τα μάτια καθως η κουνιστή μου καρέκλα διαγραφει την αγαπημενη της κινηση."Εχει δίκιο ο πουστης" σκεφτομαι.Αμεσως αρπαζω το ρεβολβερ που στεκεται αναμεσα στα ποδια μου και ζεσταινει τα αρχιδια μου,το γεμιζω με τρεις σφαιρες
και λεω τα εξης: "Αγπητε Μπαντινι θα φύτεψω την μια ανάμεσα στα δυο σου μάτια,την δευτερη στην γαμημενη γειτόνισα που δεν λεει να το βουλώσει και την τρίτη και αγαπημένη μου σε μένα".Τρία πτώματα που θα βοηθήσουν στην δημιουργία μιας καλύτερης ανθρωπότητας.Μια πράξη που θα προσφέρει την γαλήνη σε μένα και στον Μπαντινι.Ήπια τις τελευταίες γουλιές της μπίρας μου,έκανα στην άκρη όλες τις σκέψεις και αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να σηκωθώ απο το κρεβάτι.Μια νέα μέρα με περίμενε και εγώ θα φρόντιζα να μην κάνω απολυτως τίποτα γιαυτό.
Γιατί οπως θα έλεγε και ο αγαπημένος μας συγγραφέας το είναι θα ήταν προτιμότερο να μην ήταν.....


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

.....Ουτε που θα το καταλαβουμε
 
Μπαντινι
02-04-2013 @ 18:20
νιωθω σαν καποιος να με βιασε και υστερα να του εκοψα αποδειξη.
Nasville
02-04-2013 @ 20:55
Χαιρομαι που εγινα ο βιαστης σου

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο