| |
Μες της νύχτας το απίστευτο μεθύσι
το πουλί μου έχει πάθει μία στύση
σαν κοιτώ τα θεϊκά σου ποδαράκια
να πατάνε τα πολύχρωμα πλακάκια.
Πόσο θα'θελα να ήμουνα ο δρόμος
να περπάταγες να έφευγε ο πόνος
να γινόμουνα χαλί στα βήματά σου
την αγάπη μου να ζήλευε η καρδιά σου.
Πόσο θα'θελα να ένιωθα τις μπότες
το κορμί μου να το πάταγαν στρατιώτες
τα τακούνια σου ν'αφήνουνε πληγές
να αισθάνεσαι σαν δυο κατακτητές.
Μες της νύχτας την απίθανη γιορτή
το πουλί μου έχει κάτσει προσοχή
περιμένει διαταγή να εκσπερματώσει
πριν η μπότα σου η μαύρη το σκοτώσει.
Θέλει απόψε να το κάνεις αλοιφή
να το λιώσεις με μανία και οργή
θέλει έτσι να σου πει τον έρωτά του
πως για σένα μόνο φτύνει τα φιλιά του.
Σαν κοιτώ τα θεϊκά σου ποδαράκια
αχ, πως θα'θελα να πέσω στα πλακάκια
να συνθλίψεις την καρδιά μου στα σκαλιά
σαν γεμίσω όλες τις μπότες σου φιλιά.
Φταίει ο έρωτας δεν είναι αμαρτία
να σε θέλω για Θεά μου και Αγία
κάθε μέρα σαν πιστός να προσκυνώ
κάθε βήμα σου που τόσο τ'αγαπώ.
Μες της νύχτας το απίστευτο μεθύσι
το πουλί μου έχει πάθει μία στύση
περιμένω πως και πως να με πατήσεις
την ψυχή μου μ'ενα βήμα ν'αναστήσεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
