Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131037 Τραγούδια, 269516 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 τόσο μόνη
 
Φόρεσα γιλέκο
αλεξίπονο
κι αλεξίλυπο
για να περπατήσω
στα στενά του έρωτα…
Αλώβητη πέρασα
μεσ’ απ τη φωτιά
απ’ τη νύχτα
κι απ’ τα χέρια σου..
Τώρα πορεύομαι
στους μεγάλους δρόμους
χωρίς πάθη
χωρίς πληγές
αδάκρυτη
κι ακύμαντη
όμοια με τα στάσιμα νερά
και μόνη…τόσο μόνη!!!!!!



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Σκλάβα δεν υπήρξα κανενεός, ούτε ανθρώπου ούτε καημού...ΠΑΛΑΜΑΣ
 
Vicky mouse
11-04-2013 @ 00:49
κάτι ήξερε ο σοφός άνθρωπος που είπε πως
αν ήταν να διαλέξω ανάμεσα στον πόνο και το τίποτα...
θα διάλεγα τον πόνο....
καταπληκτικό... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
N.Kappa
11-04-2013 @ 08:35
κοστιζει η ελευθερια..σκληρο νομισμα η μοναξια.. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Yol
02-05-2013 @ 13:45
Προσπαθώντας να αποφύγουμε τις πληγές, πονάμε περισσότερο. Είναι ασήκωτη, πολλές φορές, η μοναξιά.

"Γι' αυτό κι οι πιο λαμπροί μου στίχοι
είχαν κρυμμένο στην καρδιά τους
ενός λυγμού το τρεμοσάλεμα
γιατί έλειπες απ' την καρδιά μου, αγάπη."
(Γ. Ρίτσος, εαρινή συμφωνία)

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο