stixoi.info: Ζυμώνω αυτο το δάκρυ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130974 Τραγούδια, 269504 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ζυμώνω αυτο το δάκρυ

Σηκώνει ένα φορτίο η νέα ζωή ,μα περνά
τη νυχτερίδα που μες στη ψυχή μου τριγυρνά
παραμερίζω στις πέτρες και τα βάτα
και την ακολουθώ,σήκω ψυχή μου περπάτα

Με γιούχα με σφυρίγματα και κνούτο
φτάνουν τα μεγάλα ονείρατα τα μυστικά τα ρίγη
Στου κόσμου το πανηγύρι τούτο
το ξεφάντωμα σα γαρούφαλλο ανοίγει,
ας ριχτούμε μες στη μεγάλη αγκαλιά
κι ας συνεχίσουμε μ'ανεμελιά

Κι αν με σφάζουν τα μαχαίρια των λαχτάρω
δεν φοβήθηκα δεν γύρεψα το χάρο
στο νού μου φώς στο βήμα μου μια στράτα
σεργιάνι μες στα βέλη τα κροκάτα

Αμέτρητες με φωνάζουν φωνές μακρυνές
απο χρώματα αγάπης με κτυπούν σταλαγματιές
εκείνες που δεν ξέρουν ξόρκια και γητιές
που τύλίγουν το κορμί μου μην το βρούν λαβωματιές

Ζυμώνω αυτο το δάκρυ
στου πανικού μου το φαρμάκι
μη φυτρώσουν σ'αυτή την άκρη
όσα έζησα ράκη

Γυαλίζει η όψη μου φρικτή
δίχως μορφή και σχήμα
με σάρωσε το μαύρο κύμα
σαν ήπια το πρόστυχο κρασί

Ομως εσύ που πλάι μου περπατάς
ευθεία πορεία ,δίχως παγίδες
σημαδεύεις και περνάς
και σπάζεις καταιγίδες

Δεν χούφτιασα τη μοίρα απ'το σωρό
δεν μάζεψα τυφλός οτι ήβρα χάμου
σ'αντάμωσα στα λίγα ονείρατά μου
μες στο δάσος της ζωής μου το χλωρό

Όχι δεν είσαι ψέμα
ανάστημα ακέριο στα μέτρα του ανθρώπου
με θέση και θέμα
θρύλος και μύθος του δικού σου του τόπου


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

smaragdenia 15-04-2013 @ 08:30	Ομως εσύ που πλάι μου περπατάς ευθεία πορεία ,δίχως παγίδες σημαδεύεις και περνάς και σπάζεις καταιγίδες ............................................ Όχι δεν είσαι ψέμα ανάστημα ακέριο στα μέτρα του ανθρώπου με θέση και θέμα θρύλος και μύθος του δικού σου του τόπου ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΑΝΤΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΒΔΟΜΑΔΑ.................... ::love.:: ::love.:: ::love.::
YABER 15-04-2013 @ 08:42	ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΛΥΔΙΑ_Θ 15-04-2013 @ 09:23	Πολύ ωραίο !!!!!!!!!!!
Ναταλία... 15-04-2013 @ 12:38	Κι αν με σφάζουν τα μαχαίρια των λαχτάρω δεν φοβήθηκα δεν γύρεψα το χάρο στο νού μου φώς στο βήμα μου μια στράτα σεργιάνι μες στα βέλη τα κροκάτα Πολύ πολύ όμορφο Άντη ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
steven boss 15-04-2013 @ 16:30	::up.:: ::up.:: ::up.::
Μαυρομαντηλού 15-04-2013 @ 18:37	Ζυμώνω αυτο το δάκρυ στου πανικού μου το φαρμάκι μη φυτρώσουν σ'αυτή την άκρη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! όσα έζησα ράκη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΖΙΖΑΝΙΟΚΤΟΝΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΡΑΚΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Γυαλίζει η όψη μου φρικτή δίχως μορφή και σχήμα με σάρωσε το μαύρο κύμα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! σαν ήπια το πρόστυχο κρασί!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Όχι δεν είσαι ψέμα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ανάστημα ακέριο στα μέτρα του ανθρώπου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! με θέση και θέμα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! θρύλος και μύθος του δικού σου του τόπου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΨΕΜΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ε, ΑΥΤΟ ΑΡΚΕΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::yes.:: ::theos.::
pennastregata 15-04-2013 @ 21:38	"...Όχι δεν είσαι ψέμα ανάστημα ακέριο στα μέτρα του ανθρώπου με θέση και θέμα θρύλος και μύθος του δικού σου του τόπου..." ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο