| |
Δεν ξερω αν εχει νοημα ακομα να παλευεις
και να πιστευεις ως ανοητος νεραιδες ξωτικα
ξεφτυσανε τα λογια τους παγωσανε οι λεξεις
και στο πουγγι τους απλωνονται τριακοντα αργυρια χρυσα
αλλοι δεν ηξεραν και τωρα ομως ξερουν
αλλοι δεν πιστευαν πως παμε διχως πανια
κανεις δεν μενει στο τιμονι
γερνει το πλοιο και σιγονταρει στα ρηχα
ως ξεμπαρκoi απλωνουμε στον ηλιο
και το κειταμε να προσαραζει μες στη ξερα
πνιγει το ρουμι τα σωθικα
και συ γερο σκυλε μου που ολο γρυλιζεις
και συ ψυχη μου με αλυσιδες που μου τριζεις την νυκτια
δεν μενει πια πατριδα για εθνος
λιγοστα κολλυβογραματα σε φυλλαδες για αξιες
που καποιοι ξεπουλανε τρεις και εξηντα μες στα μαγαζια
κανεις δεν εζησε με την πενα του
δεν την προταξε ως ξιφος εναντια στα εθνη
και να νικησε δρακοντες και θηρια
μενουνε σκονισμενα τα βιβλια
γενιες τριαντα και αλλες τοσες ιστοριες
φιλοσοφιες που δεν δινουνε πιατο με φαι
δικαιολογιες και αλλες μικρες νοθειες
ασεπ και τρεχα γυρευε για μια θεση στη γωνια
και ποσο αποθυμισαμε
και ποσο ζητησαμε
λιγη ησυχια ενα πιατο φαι σε μια γωνια
μα δεν μας μενει παρα στωικα
το ποδι να συρουμε με ορθιο το κεφαλι
μεχρι να βρουμε καλοκαιρι
που ακομα δεν μας χρεωνετε ετσι που καταντησαμε η εποχη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
