| |
Μίζερο φώς σπαράζεται
στη άδεια σου εικόνα
βαμμένη από σίδερο
από μπετόν και χώμα
στερνή λαλιά ακούγεται
σκαμμένη η καρδιά σου
καμμένα όλα τα όνειρα
αφρούρητη ζωή
το πορφυρό σου άρωμα
τα προσεγμένα λόγια
έγινα ολοκάφτωμα
κι απέμεινες εσύ
ξεφτυλισμένη άπορη
κουρέλια να σε ζώνουν
να μένει μόνο ή ψυχή
και ένα σώμα πόνου
ξεφτύλισμένη άδειανη
από λεφτά και πλούτη
μα ν'άναδύει η καρδία
και νόημα ν'αφήνει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
