| |
Χιλιοτραγουδισμένες μου ψυχές
σεις που τον πόνο νιώσατε
που'ναι εκείνη η κλωστή η φεγγαρολουσμένη
στη χρυσοκέντιτη θηλή που'ναι περασμένη?
Δακτυλίθρα δε φορώ
το αίμα μου να στάξει,
σα βουλωκέρι να κυλά
να τις επτασφραγίσει.
Των αναμνήσεων στοές
του χρόνου τα σημάδια
που νοερά καραδοκούν
στης μοναξιάς τα βράδια.
Σα σήμαντρο το στέρνο μου
πονάει και μερώνει
στου ονόματός σου τη λαλιά
και στου φευγιού το δάκρυ.
Αυτές σμιλεύουν το κορμί
με της καρδιάς το αμμώνι,
αυλακώνουν τη ψυχή
και το θεριό σκοτώνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
