| |
Μαρμαρωμένος βασιλιάς που ζητιανεύει
μες του Βοσπόρου τα πυρόφωτα στενά
Σε μια πατρίδα που στα χρόνια της μπερδεύει
παλιές εικόνες και ένα μύθο αγκαλιά
Ερωτευμένοι πειρατές και ποιητάδες
σε έχουν κεντρίσει με μελάνι και σπαθιά
Μα εσύ απρόσιτη να μη ζητάς συμπόνια
Αιώνια νύφη στέκεις μόνη στα σκαλιά
Άγγελοι χάνουν τα φτερά τους και γυρεύουν
πάνω στο σώμα σου να βρουν παρηγοριά
Και μια καρυάτιδα στο δρόμο περιμένουν
μήπως γυρίσει κάποια νύχτα ξαφνικά
Γεμάτοι οι δρόμοι με ξενόγλωσσα περβόλια
ψάχνουν να ανθίσουν σε μια ξένη γειτονιά
Μα συ φοβάσαι τα πολύχρωμα σεντόνια
Σου μοιάζει αλλιώτικη του κόσμου η μυρωδιά
Κρασί μπλεγμένο με δυο δάχτυλα αψέντι
μεθοκοπάς μέσα στο ψέμα και γελάς
Με νικητές πνίγεις το πόνο σου στο γλέντι
καλά κρυμμένη στων μνημείων τη σκιά
Πια λαβωμένα τα πουλιά πέφτουν στο χώμα
και τα σκυλιά γλείφουν το αίμα που κυλά
Με ποια μαλάματα σε στόλισαν ποιά λόγια
Και είναι η δροσιά σου απ τα χνώτα του φονιά
Χλωμή μου αγάπη μη κοιτάζεις θυμωμένη
φταίνε οι μέρες που θα ζήσουμε ξανά
Ψιθύρισε μου για να δούμε τι μας δένει
κάνε ησυχία μη ξυπνήσουν τα παιδιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
