| |
Πάλι μου μη μιλάς με τη σιωπή
φθινοπωρινή κι αυτή η νύχτα
σαν συννεφιασμένη εποχή
που απλώνει στη βροχή τα δίχτυα
Ξεγλιστράει σαν σκιά η καρδιά
στου μυαλού μου τις θολές εικόνες
και αναζητάει συντροφιά
για τους συνεχόμενους χειμώνες
Στης αγάπη μας το δρόμο
πρόσθεσες στον πόνο φόβο
πνεύμα της σιωπής
Κι όλα όσα αξίζαν κάτι
τα 'πνιξες μέσα στο δάκρυ
πνεύμα της βροχής
Γυάλινη κι απόψε η βραδιά
χάνεσαι στις σκέψεις στα όνειρά σου
σαν καράβι πλέεις στ' ανοιχτά
κάπου στον Αργοσαρωνικό σου
Ξεπηδάει σαν φάρος η καρδιά
στης ψυχής τα σιωπηλά φεγγάρια
και ζητάει να βρει παρηγοριά
στων ονείρων σου τα συναξάρια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
