| |
Σε τάϊζα πρωτόγαλα και σπάραζες στο κλάμμα
Εκείνο δεν σε χόρταινε.. ήθελες πιο πολλά
Δίχως μαγιά, αγάπη μου, δεν γίνεται το θάμμα
Μέσα από το.. λίγο του καθένας ξεκινά...
Μα είναι δρόμος δύσβατος.. θέλει γερή μια κράση
Θέλει το σώμα στέρεο.. κι ακέραιο μυαλό
Είν' η ζωή μια λύκαινα.. και ποιός να την δαμάσει
Με δίχως το μαστίγιο.. με δίχως προορισμό;...
Μονάχος του ο άνθρωπος τα βήματα χαράζει
Κάποιοι γελούν.. κάποιοι πονούν.. δεν γίνεται αλλιώς
Η μοίρα την αγάπη της απλόχερα μοιράζει
Σε κείνον πού 'ναι λεύτερος.. συνάμα και σοφός...
Η λογική τα πάθη μας ποτέ δεν τιθασεύει
Με δίχως κράμμα λογικής και τόλμης στην καρδιά
Μία για όλους η ζωή.. και δεν μας περισσεύει
Να ζούμε για το λίγο της.. το μήπως.. το μετά...
17-9-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
