Εύφορος ...
23-05-2013 @ 09:53 | *
Καλημέρα !!! | |
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΡΑΚΟΒΙΤΗΣ
23-05-2013 @ 09:55 | ::smile.:: | |
hellen!
23-05-2013 @ 10:00 | Μα ποσο ωραια γραφεις! Πολυ ωραιο το ποιημα σου....!
Πολυ μαγικο... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Ναταλία...
23-05-2013 @ 13:30 | Δίπλα σε τέτοια βράχια με ευλόγησε
το πεπρωμένο μου τον κόσμο να αντικρύσω,
κι εκεί προσεύχομαι ... Θεέ να μου συμβεί
να αναπαυθώ όταν τα μάτια μου θα κλείσω ...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
jota gerogiorgi
23-05-2013 @ 14:00 | ::love.:: ::love.:: | |
monajia
23-05-2013 @ 14:10 | ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ........................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ταπεινος ναρκισσος
23-05-2013 @ 15:56 | Υπέροχε Γιάννη σου καταθέτω την απανέμη των ακρογιαλιών
αγέρωχη μου καλησπέρα!Σε ευχαριστώ με ευλάβεια ευγενώς
για το θερμό σχόλιο σου.Εμένα προσωπικά η θάλασσα είναι
η ίδια η ζωή μου.Είκοσι εννέα χρόνια κατέχω την τέχνη της
κολύμβησης.Και η θάλασσα είναι το ίδιο μου το υπερώο σώμα.
Γεννήθηκα στην θάλασσα και όχι στην ασύμφορη φθορά της
στεριάς.Από αυτήν την προσήκουσα άποψη το ποιημά
σου είναι μυροβόλα ποιημένα ωραίο.
Να έχεις μια ευειτάτη συνέχεια της ημέρας σου.
| |
**Ηώς**
23-05-2013 @ 17:55 | κορμιά που γέννησε της θάλασσας ο πόνος.
γιά τραβερσάδες και γιά κουρασμένους γλάρους,...........εξαιρετικό καπετάνιε !!!!! ::hug.::
την καλησπέρα μου! | |
Εύφορος ...
23-05-2013 @ 18:34 | *
Φίλοι μου αγαπημένοι, "γραφικοί" και μη διάττοντες αστέρες ... στον μπλάβο ουρανό της κενότητας ... που με αναίδεια μας περιβάλλει ...
Τα γραπά σας είναι μια όαση αληθινή, μια ανάσα διααυγής και κρυστάλλινη στον κόσμο της φθοράς και της συνήθειας ...
Σας ευχαριστώ που συμπορεύεστε μαζί μου !!! | |
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
23-05-2013 @ 18:47 | Καπετάνιε λάμπεις μέσα στους αιθέρες!
Ωραία να ταξιδεύεις και να γράφεις για την ψυχή σου και για μας!
::up.:: | |
Nikos Krideras
23-05-2013 @ 19:24 | Γιάννη εξαιρετικό ! | |
φραγκοσυριανος
23-05-2013 @ 21:49 | Μέσα στο πέλαγος στέκουν αγέρωχα
φρουροί αρχέγονοι το φως υπηρετούνε,
χαίρονται τη ζωή και ερωτοτροπούν
τα μυστικά του κάθε κύματος ακούνε.
Καράβια χαιρετούν κι ύστερα χάνονται
κάθε φορά που η παλίρροια τα σκεπάζει,
πρωτού περήφανα ξανά αναδυθούν
και στοργικά να τα χαιδέψει το αγιάζι.
Μοιάζουνε καταλύματα φιλόξενα
γιά τραβερσάδες και γιά κουρασμένους γλάρους,
γέρικοι κάβοι τις νυχτιές φεγγοβολούν
παρέα κάνοντας σε στοιχειωμένους φάρους. ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
 |
