Δώσ’ μου σήμερα να πιω το πιο βαρύ ποτό να την ξεχάσω
κι άσε με να κοιμηθώ με θέα ουρανό βαθύ γαλάζιο
Κι αν πάλι απόψε ονειρευτώ πως αγκαλιά μου την κρατώ
μη με ξυπνήσεις ...
τον εαυτό μου ξεγελώ κι αρκούμαι πια να ζω
με ψευδαισθήσεις
------ο------
ΡΕΦΡΕΝ
Και φοβάμαι τα βράδια που λέει ότι φεύγει
εγώ να την ψάχνω και να μ’ αποφεύγει
αρκεί μια ματιά της έστω ένα άγγιγμά της
να βγάλει η καρδιά μου φτερά...
Και φοβάμαι όταν κάθεται σπίτι της μόνη
αν λίγο της λείπω κι ο χρόνος τελειώνει
και τρέλα αν κάνω τον κόσμο σαν χάνω
θα είναι που λείπει αυτή...
------ο------
Κι αν με πλήγωσε πολύ κομμάτια μια ζωή έχει αφήσει
δεν περίμενα ποτέ στ’ αλήθεια πως μπορεί να μ’ αγαπήσει
Κι αν με τον φόβο τώρα εγώ πως πρέπει μόνος μου να ζω
δίχως εκείνη...
στο ύψος μου πρέπει να σταθώ όμως η σκέψη της ποτέ
δεν με αφήνει...
