| |
| | Κατάπλους |  | | | Αλήθεια πόσα καλοκαίρια πέρασαν, θυμάσαι άραγε; ... | | |
Κυριακή , 29 Ιουνίου 2008
Εν πλω για Νοβοροσσιύσκ , Ρωσσία .
Οι σχέσεις μου με την μάνα αλλαξαν για πάντα , οριστικά προς το καλύτερο , το ίδιο κι όλας καλοκαίρι που έφυγε ο πατέρας και αποκαταστάθηκαν πλήρως με τον καιρό.
Οι σχέσεις μου με τον πατέρα δεν προλαβαν να αποκατασταθούν ποτέ κι αν με ρωτήσεις να σου πω τι είναι εκείνο που με πόνεσε περισσότερο και απο τον ίδιο τον θάνατό του, βαραίνοντας την ψυχή μου όλα αυτά τα χρόνια , θα σου απαντήσω με ειλικρίνεια ότι ποτέ δεν πρόλαβα να του ανοίξω την κάρδια μου όσο θα ήθελα , να του το δείξω με την συμπεριφορά μου και το τρόπο μου αλλά πιο πολύ απο όλα να του πω πόσο πολύ τον αγαπώ.
Χρειαστηκε , στ` αληθεια , πολυς καιρος για να καταλαβω και να συγχωρησω , για εκεινα τα κλεμμενα παιδικα χρονια ... και όλα τα χαμένα καλοκαίρια, ελευθερωνοντας τους δαιμονες της νοιοτης μου και μαζι τους ... τον συνενοχό τους .
Εμένα !
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κουράστηκα να φοβάμαι !!! ... | | | |
|
Εύφορος ...
28-05-2013 @ 00:32 | Τώρα πια , μπορώ να υποθέσω ότι κατάλαβες ποιος είναι ο λόγος που όταν ο δρόμος με φέρνει μπροστά απο το παλιό νεοκλασσικό της Γεωργίου , κοιταζω παντα το μικρο του μπαλκονι , ψάχνω να δω τον πατερα να στριβει τη γωνια του κεντρικου δρομου και υστερα γιατί φανταζομαι εμενα στο πλατυσκαλο παιδι , να του ανοιγω την πορτα προσπαθώντας να τον αγκαλιάσω και να τον καλωσορίσω με ενα ζεστό φιλί ... , καθώς και την επίμονη ερώτηση μου , για εκείνα τα ξεχασμένα καλοκαίρια ... | | masimos
28-05-2013 @ 06:12 | ::up.:: Kαλημερα απο ενα Πειραιωτη εκτος απο την συγκινητικη περι-
γραφη που κανεις το πλατυσκαλο μου θυμισε και τα χαρτακια
που παιζαμε | | rania.foka@yahoo.co.uk
28-05-2013 @ 06:52 | ::up.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
28-05-2013 @ 07:42 | καλημερα..........!!!!!!!!!!!! | | ΛΥΔΙΑ_Θ
28-05-2013 @ 10:50 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Ναταλία...
28-05-2013 @ 13:12 | θα σου απαντήσω με ειλικρίνεια ότι ποτέ δεν πρόλαβα να του ανοίξω την κάρδια μου όσο θα ήθελα , να του το δείξω με την συμπεριφορά μου και το τρόπο μου αλλά πιο πολύ απο όλα να του πω πόσο πολύ τον αγαπώ.
Κι όμως να είσαι σύγουρος αυτός το ένιωθε πόσο τον αγαπούσες ::yes.:: ::theos.:: ::hug.:: | | ταπεινος ναρκισσος
29-05-2013 @ 10:36 | Ανείπωτες στιγμές περιγραφής εκστασίου βλέμματος
τρυφερής μεθερμηνευομένος αγάπης.Για τον άνθρωπο ο οποίος
ευφροσύνευσαι τα τώ βαθυστοχάστου ευδοξασμένου ανθοβολισμά
σου,στην χαρμόσυνη προσηκείωση σου.Στην προσηνέμηση τα της
αποστεφάνωσης σου, τα της γλαυκού ηλιοσταλάχτου αχτίδος σου,για το ανθοφορισμένου ηλιοβασίλευμα του.Τα του απαδαμαντοφόρου προαιρεσμένου καταλλαλίσαντα, καταλαλλυθέντα πλασμένα,ευεργετηθέντως
επουρανίου ήλιου σου.Και του μετουσιουσμένου επιουσίου αχραζωμένης απλέστης χαράς ουρανού σου.Ο οποίος ευδοξάσθηκε με ανθορά περισεβάστη,ο οποίος εναργειώθηκε ευωδειωδώς και μελωδιώς στην πολυτίμη περιτίμη,περηφανή περιτρανή πρεσβευομένη ευσεβάστη συμπεριφορά σου.
Καλή συνέχεια της ευδοξίμου περιλαλλώς ευφειώς ημέρας σου. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
