| |
απρόσμενα απ το πουθενά
φύσηξε τ’ αεράκι
για δες πως όλα φύγανε
τα σύννεφα στην άκρη
στο μέτωπο απάλυναν
οι σκοτεινές ρυτίδες
και ο γαλάζιος ουρανός
στα μάτια φέρνει ελπίδες
ποιος ξέρει πάλι αύριο
άνεμος αν φυσήξει
στα ανοιγμένα του πανιά
για πούθε θα τραβήξει
η ανάσα μες το στόμα του
που λαχταρά η ψυχή του
σε ποια στενά σε ποια ανοιχτά
θα στέρξει στη ζωή του
μονάχα τη γαλέρα του
να λύνει και να δένει
στον ήλιο και στη θύελλα
έμαθε τι σημαίνει
στη πλώρη τον ορίζοντα
η καρδιά του ν΄ ατενίζει
κι απ το μηδέν ως το τίποτα
τη μοίρα του να ορίζει….
σε τούτο το ταξίδι του
που είπανε ζωή
ρουφάει κάθε ανάσα του
μέσα απ’ τη στιγμή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
