| |
Γκρίζες μάζες χρωματίζουν τον ουρανό...
Εύμορφα άμορφα πλασμένες..
Πότε πότε μοιάζουν με αγγελικές μορφές,
κατάλευκες, πανέμορφες, παραδεισένιες σκιές..
ʼλλοτε, όμως,
μοιάζουν με δράκοντες,
μουντοί δαίμονες, δίχως χροιά και χρώμα,
σαν ασπρόμαυρη ταινία επιστημονικής φαντασίας..
Να βρυχυούνται, να φωνάζουν..
Οι ερινύες της φύσης να βροντάνε..
Βρέχει ασταμάτητα,
και στάλα στάλα βαράει στο θολό μου τζάμι,
σε μια επίδειξη καμικάζι..
Αλύπητα, αδιάκοπα..
Σαν να θέλει ο Δίας,
να βρέξει το δρόμο μου
να με λασπώσει..
Και τώρα σιωπή..
Το κλάμα του ουρανού σταμάτησε..
Οι πύλες των δακρύων έκλεισαν..
Τουλάχιστο για λίγο..
Ας είναι..
Είμαστε ακόμα στο έλεος της φύσης..
Ώσπου οι διαβόλοι του ουρανού
γίνουν πάλι άγγελοι..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
