| |
Οι άνθρωποι δεν σε γνώρισαν.
Σε αρνήθηκαν.
Και σε προφύλαξαν απ' την απελπισία τους.
Είχες -άλλωστε- τη δική σου.
Οι άνθρωποι δεν σε άκουσαν. Δεν σε κοίταξαν.
Σου χάρισαν την απειρία της φύσης σου.
Να ονειρεύεσαι δίχως να προσπαθείς.
Πέρα να τρέχεις. Μπροστά.
Και να ζυγώνεις τόσο πολύ τη μάταιη φύση σου.
Τόσο δυνατά τον δρόμο σου να ζητείς.
Με τα χέρια πλεγμένα με δάση τροπικά, αμόλευτα.
Μα οι άνθρωποι σε προσπέρασαν. Μονάχα κάποιοι μειδίασαν.
Και πορεύτηκαν βαρείς μέσα στις συνειδήσεις τους.
Και μέσα στις αέναες παραισθήσεις
και τις θλίψεις τους.
Μονάχος, με μόνο το δώρο της απόδρασης
βάδισες κι εσύ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
