| |
Στη θάλασσα αφημένη η ψυχή σου,
ψημένη απ' την αλμύρα και το χτες,
σα φάρος στην ομίχλη της καρδιάς μου,
που αγγίζει αφρισμένες σου ακτές.
Μια μουσική μεταλλική σε κυνηγά,
λες σείεται το σύμπαν,
την άγρια φύση σου έχει ερωτευτεί,
το μεθυσμένο κύμα.
Οργιά με την οργιά να επιβραδύνει ο χρόνος,
σα κύμα οστικό δειλά που σταματά,
όλος ο ωκεανός έγλυψε το κορμί σου,
και πέφτει σα σταγόνα στη καρδιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
