Στα δαχτυλίδια του καπνού τυλιγμένη η θλίψη
η μοναξιά βολεμένη στον ορίζοντα του νού
η ταχυπαλμία,η ανδρεναλίνη ανεβασμένη στα ύψη
κι η σκέψη θύμα της νυχτιάς και του καπνού....
μοναδικοί συντρόφοι μιά πένα κι ένα τετράδιο
ανακοχή στα ξεραμένα χείλη απο αγωνία ....
στάζει ο ιδρώτας του μετώπου στο κρεβάτι τ'άδειο
κι οι στίχοι ανίκανοι κοιτάζουν μ'ειρωνία....
απέξω ακούγονται φωνές μα λείπει η δική σου
στήνω αφτί μήπως ακούσω τα βήματά σου....
μα απομένω κλεισμένη στου χθές τη φυλακή σου
να ξανά διαβάζω παλιά αγαπημένα γράμματά σου
3 το πρωί κι ο ύπνος πουθενά,άφαντος και πάλι
με χίλιες έγνοιες να χορεύουν ασταμάτητα....
σταγόνα δεν υπάρχει στο ρημάδι το μπουκάλι
τώρα τα δάκρυα κυλούν στα μάγουλα ακράτητα
ένα γιατί στριφογυρίζει συνεχώς και με κουράζει
ψάχνω να βρώ ποιές οι αλήθειες, ποιά τα ψέματα
έν' αντίο κλειδωμένο στης καρδιάς τα βάθη με μαράζι
τα σ'αγαπώ μας λέξεις του ανέμου και ξοδέματα .
μοναδικοί συντρόφοι μιά πένα κι ένα τετράδιο
ανακοχή στα ξεραμένα χείλη απο αγωνία ....
στάζει ο ιδρώτας του μετώπου στο κρεβάτι τ'άδειο
κι οι στίχοι ανίκανοι κοιτάζουν μ'ειρωνία....
Για να αποτυπώνουν τις σκέψεις μας Έλενα ::yes.:: ::theos.:: ::hug.::
