| |
...απλώνω το χέρι και καλύπτω το πέλαγος
κι η θάλασσα ασυγκράτητη ξεχύνεται ανάμεσα απ' τα δάκτυλα
βάφει τα κάγκελα του μπαλκονιού μου θαλασσιά
το τραπεζάκι με το ανθοδοχείο, τα παραθυρόφυλλα, την εξώπορτα
με παρασέρνει μαζί της σαν παλίρροια.
Ελευθερώνω τη ματιά μου, σαν πουλί
προσπερνά τον οικισμό που γαληνεμένος ακινητεί
η γραμμή του ορίζοντα εκτεταμένη και συμπαγής
δεν μπορεί να χωρέσει μέσα στα μάτια μου.
Αδυνατώ να πιστέψω πως παραπέρα συνεχίζεται ο κόσμος...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
