| |
Η συνέχεια από το προηγούμενο. (48)
Ωραία μου κυρία! Σε ειδικό κεφάλαιο, στα απομνημονεύματα μου, δεσπόζουσα θέση, θα έχουν οι ευγενικές σας αναστολές έως τότε, είναι καλύτερα νομίζω, να προχωρήσουμε σε μερικές, σοβαρές διευκρινήσεις για τις οποίες, θα πρέπει όλες σας να ενημερωθείτε αρχίζοντας βέβαια, από σένα.
Αμέσως μετά το γάμο, δηλώνεις στο σχολείο την παραίτηση σου.
«Η αντίδραση της Νάντιας στην προστακτική του, εκδηλώθηκε άμεσα».
Μωράκι μου! Κάτι τέτοιο, μου είναι τελείως αδύνατο. Έχω τόσες οικογενειακές υποχρεώσεις άλλωστε, δεν κατανοώ για τι, θα πρέπει, να αφήσω την δουλειά μου, θεωρείς απορριπτέο έσοδο, έναν παραπανίσιο μισθό?
Αγαπούλα μου! Σέβομαι απόλυτα το σκεπτικό σου και, ομολογώ πως μέχρι πριν από λίγες ημέρες, δεν περνούσε από το μυαλό μου η περίπτωση του, να σταματήσεις να εργάζεσαι.
Κατανοώ απόλυτα ότι η εργασία σε ικανοποιεί και, σου δίνει οικονομική αυτοτέλεια.
Άλλωστε, το… η γυναίκα, είναι μόνον για το σπίτι, δεν αποτελεί μέρος της φιλοσοφίας μου κι’ αυτό, το γνωρίζεις άριστα.
Ασφαλώς, θα συνεχίσεις, να εργάζεσαι στην εταιρεία μας της οποίας τυπικά, αναλαμβάνεις την διεύθυνση.
Όσο για τις οικονομικές σου υποχρεώσεις αυτές, θα τις εκπληρώνεις στο ακέραιο από την συμμετοχή σου στα κέρδη.
Σκεφτόμουνα μάλιστα του χρόνου, όταν με το καλό τελειώσει τις σπουδές της και η Έλσα, ώσπου να τακτοποιηθεί στην επιστήμη της, να συνεργαστεί μαζί μας ενώ, απευθυνόμενος στην ίδια, ρώτησε.
Χαριτωμένη μου δεσποινίς εσείς, έχετε αντίρρηση γι’ όλα αυτά?
Απολύτως καμία ‘Αλεξ μάλιστα τώρα στις διακοπές, μου δίνεται, μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, να πληροφορηθώ λίγα πράγματα γι’ αυτήν.
Καλά αυτά όλα γιατί, έτσι ξαφνικά παιδί μου? Διέκοψε απορημένη η Νάντια.
Κοριτσάκι μου! Δεν είναι δα, τόσο ξαφνικό απλώς το πλήρωμα του χρόνου, έφτασε πολύ νωρίτερα, από όσο περιμέναμε.
Η ανάγκη για επίσπευση προέκυψε, από την ανάληψη της έδρας στο Πανεπιστήμιο όπου, υπάρχει ασυμβίβαστο.
«Δεν μπορώ ταυτόχρονα, να φαίνομαι και, ως ιδιοκτήτης εταιρείας θα προωθώ την δουλειά μας, σαν αφανής εταίρος.
Βέβαια αυτά, θα μας τα εξηγήσουν καλλίτερα οι δικηγόροι, με το λογιστή μας…
Προτείνω ακόμη η μαμά, να μετακόμιση από το Εύοσμο ώστε, να μένει μαζί μας δόξα το θεώ το διαμέρισμα παραείναι άνετο, δεν υπάρχει , περιορισμός χώρου.
Γιε μου, αν και η πρόταση σου με συγκινεί μήπως θα ήταν καλύτερα, να μείνετε δύο σας κι’ εγώ, να καθίσω στο σπιτάκι μου… ήρθε αυθόρμητα, η απάντηση της.
Μαμά δεν ξέρω εγώ, εξέφρασα την άποψη μου στην οποία και επιμένω, θα έχει κι’, ένα χέρι… βοήθειας η Νάντια …συνέχισε ο Αλέξ κοιτώντας τρυφερά την Νάντια.
Καλή μου συζητήστε το μεταξύ σας και αποφασίστε.
Μετά υπάρχει προοπτική, να μετακομίσουμε μόνιμα στην Αθήνα.
Δεν σε φαντάζομαι, «η φιλοσοφία του για τους ηλικιωμένους ήταν δεδομένη» να ζεις μόνη σου?
Αγάπη μου εντάξει αυτά, θα τα ξεδιαλύνω εγώ, με τη μαμά.
Στο θέμα του κουμπάρου όμως δεν αναφέρθηκες καθόλου σκέφτεσαι… κάποιον?
Γιατί μωρό μου σώνει και καλά κουμπάρο, κουμπάρα, δεν μας κάνει? Είπε μειδιώντας.
Κουμπάρα? Έχεις καμία, «ενώ το μυαλό της στριφογύρισε, στο χειροφίλημα» υπ’ όψιν σου?
Βεβαίως κι΄ έχω.
Μπα, ποια είναι, την γνωρίζω?
Όχι απλώς την γνωρίζεις, αλλά σου είναι, εξαιρετικά απαραίτητη.
Όσο και να προσπαθώ, δεν πάει το μυαλό μου.
Ασφαλώς διότι, όταν το μυαλό τρέχει στα δύσβατα, πως να κατανοήσει, τα εύκολα. Να την! Δίπλα σου κάθεται συνέχισε δείχνοντας την Έλσα που ανυποψίαστη πετάχτηκε, εγώ?
Ναι εσύ, γιατί όχι.
Μωρό μου, θα βρίσκαμε καλύτερη κουμπάρα από την αδελφή σου?
Η Νάντια προσγειώθηκε ανώμαλα ενώ, το αλάνθαστο ένστικτό της μόλις, είχε συντριβεί .
Γεμάτη ανακούφιση απευθύνθηκε στην Έλσα.
Αδελφούλα μου, δεν έχει άδικο θέλεις, να γίνεις κουμπάρα μας?
Μα το ρωτάτε? Μετά χαράς ανταπάντησε ενώ η μαμά, δάκρυζε από συγκίνηση που τις έβλεπε ευτυχισμένες.
Όσο για τα έξοδα κουμπάρα είναι όλα, δικά μου. Προσφέρθηκε ο Άλεξ όμως, να ξέρεις. Μέχρις ότου, αποκτήσεις δικά σου χρήματα, θα μας χρωστάς το δώρο του γάμου της πέταξε εύθυμα συνεχίζοντας...
Αφού λοιπόν το ευτυχές γεγονός, με τα επί μέρους θέματα κανονίστηκαν, ας πάμε τώρα, να δούμε τι συνέβη στο μεσοδιάστημα που απουσιάσατε και, για το οποίο ειδικά εσύ, είπε αγκαλιάζοντας την Νάντια που τον διερευνούσε βαθιά στα γελαστά του μάτια δείχνεις, να αμφιβάλεις επίμονα.
Συνεχίζεται…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
